Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31605
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΓείτονα, Αικατερίνηel
dc.date.accessioned2022-01-25T08:55:26Z-
dc.date.available2022-01-25T08:55:26Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31605-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.11421-
dc.rightsCC0 1.0 Universal*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/*
dc.subjectΕπανάχρησηel
dc.subjectΔοξιάδηςel
dc.subjectΑποκατάσταση
dc.titleΕπανάχρηση και προσαρμογή αρχιτεκτονικών έργων του 20ου αιώνα : ζητήματα μεθόδου και αξιών : το παράδειγμα του κτιρίου του γραφείου Δοξιάδη -ΑΤΙ ως ένα "ανοιχτό έργο"el
dc.titleAdaptive reuse of architecture of the 20th century : method and values issues : the case study of the Doxiadis office building-ATI as an "open project"en
heal.typebachelorThesisel
heal.type.enBachelor thesisen
heal.type.elΠροπτυχιακή/Διπλωματική εργασίαel
heal.classificationΑρχιτεκτονική--Συντήρηση και αποκατάσταση
heal.dateAvailable2022-01-25T08:56:26Z-
heal.languageelel
heal.accessfreeel
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικώνel
heal.publicationDate2021-
heal.abstractΗ παρούσα εργασία επεξεργάζεται την διαχείριση της μοντέρνας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην Ελλάδα, μέσα από πρακτικές αποκατάστασης και επανάχρησης του κτιριολογικού αποθέματος. Μέσα από την βιβλιογραφική επισκόπηση και την παράλληλη μελέτη ενός παραδείγματος αναφοράς, εντοπίζεται η ισορροπία μεταξύ προστασίας και αλλαγής αν η αρχιτεκτονική μας κληρονομιά ιδωθεί ως ανοικτό έργο στο παρόν και το μέλλον στην γραμμή όσων πρέσβευε η μοντέρνα αρχιτεκτονική. Η διατήρηση-συντήρηση-αποκατάσταση μεμονωμένων κτιρίων ή μνημειακών συνόλων, αποτελεί πράξη πολιτισμού με ευρύτερο κοινωνικό αποτύπωμα, ενώ ταυτόχρονα εγγυάται τη διάσωσή τους ως μαρτυριών του παρελθόντος. Τα ιστορικά κτίρια αντιπροσωπεύουν τις αξίες της κοινωνίας που τα δημιούργησε και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και κουλτούρας της. Εάν μια κοινωνία χάσει τη συλλογική της μνήμη, θα χάσει τη συνείδηση του εαυτού της, την ίδια την ταυτότητά της. Όμως πράγματι, τί ακριβώς εννοούμε με την έννοια μοντέρνα αρχιτεκτονική; Τι πραγματικά οι λαοί αντιλαμβάνονται ως μοντέρνο; Συνειδητά, δεν ήταν μια αρχιτεκτονική η οποία γινόταν για να μείνει και αντιστέκονταν στη μνημειοποίησή της, τόσο λόγω υλικότητας όσο και ιδιοσυγκρασίας. Εδώ ακριβώς το εγχείρημα της αποκατάστασης αυτών των κτιρίων αναδεικνύεται ως δύσκολο ακροβατώντας μεταξύ θεωρίας, πράξης και τεχνολογίας. Μήπως τελικά είναι εσφαλμένη η προσπάθεια να προσδώσει κανείς μονιμότητα σε αυτό που είχε σχεδιαστεί για να ζήσει λίγο;. Το παράδειγμα μελέτης ζωντανεύει την θεωρία και την κάνει πιο εύληπτη ως προς την εφαρμογή της στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το μοντέρνο κτιριολογικό απόθεμα ως στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Μέσα από ποιες στάσεις και αντιλήψεις σε θεμελειώδεις έννοιες όπως της συλλογικής μνήμης, του χρόνου, της τεχνολογίας και της υλικότητας θα προσδώσουμε στο απόθεμα αυτό ανανεωτική δύναμη; Πως θα κρατήσουμε ισορροπίες μεταξύ προστασίας και αλλαγής αποφεύγοντας την ταρίχευση; Εξάλλου, η πολιτική προστασίας διατήρησης του οικιστικού αποθέματος, είναι η τέχνη του ελέγχου της αλλαγής του χώρου.el
heal.abstractThe present research work elaborates the management of the modern architectural heritage in Greece, through restoration and reuse practices of the building stock. Through the literature review and the parallel study of an example, the balance between protection and change is identified if our architectural heritage is seen as an open project in the present and the future in the line of those advocated by modern architecture. The preservation-maintenance-restoration of individual buildings or monumental ensembles, is an act of culture with a wider social footprint, while at the same time guaranteeing their rescue as testimonies of the past. Historic buildings represent the values of the society that created them and are an integral part of its history and culture. If a society loses its memory, it will lose its self-consciousness, its identity. But really, what exactly do we mean by modern architecture? What do people really perceive as modern? Consciously, it was not an architecture that was made to stay and resisted its monumentality, both because of materiality and temperament. It is here that the task of restoring these buildings emerges as a difficult acrobatic between theory, practice and technology. Is it wrong to try to give permanence to what was designed to live a little? The case study brings the theory to life and makes it more comprehensible in terms of its application to the peculiarities of the modern building stock as an element of cultural heritage. Through which attitudes and perceptions in fundamental concepts such as memory, time, technology and materiality will we give this stock renewing power? How do we keep the balance between protection and change by avoiding embalming? After all, the policy of conservation of the housing stock is the art of controlling the change of space.en
heal.advisorNameΠατσαβός, Νικόλαοςel
heal.committeeMemberNameΠαπαγεωργίου, Άγγελοςel
heal.committeeMemberNameΠετειναρέλης, Αλέξανδροςel
heal.academicPublisherΠανεπίστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικώνel
heal.academicPublisherIDuoiel
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Ερευνητικές εργασίες φοιτητών - ΑΡΧ

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
ερευνητική εργασία_νίνα γείτονα.pdf2.7 MBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons