Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6596Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Σκύρλας, Άγγελος | el |
| dc.date.accessioned | 2015-11-16T09:11:31Z | - |
| dc.date.available | 2015-11-16T09:11:31Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6596 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.2356 | - |
| dc.rights | Default License | - |
| dc.subject | - | |
| dc.title | Διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ της ιστογενετικής προέλευσης των διάχυτων Β-λεμφωμάτων από μεγάλα κύτταρα με πρότυπο έκφρασης διαταραχών του κυτταρικού κύκλου και της απόπτωσης, το πρότυπο της αγγειογένεσης και τη παρουσία δομικών και αριθμητικών χρωμοσωμικών ανωμαλιών | el |
| heal.type | doctoralThesis | - |
| heal.type.en | Doctoral thesis | en |
| heal.type.el | Διδακτορική διατριβή | el |
| heal.classification | Λεμφώματα | el |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικής | el |
| heal.publicationDate | 2007 | - |
| heal.bibliographicCitation | Βιβλιογραφία: σ. 97 - 111 | el |
| heal.abstract | Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η περαιτέρω διερεύνηση των μηχανισμών παθογένεσης των DLBCL μέσω συνδυασμένης ανάλυσης του ιστογενετικού φαινοτύπου, του κυτταρικού κύκλου, της απόπτωσης, της αγγειογένεσης, και των κυτταρογενετικών ανωμαλιών σε σχέση με την ιστογενετική προέλευση των DLBCL. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκαν 79 περιπτώσεις πρωτοπαθών DLBCL για την ανοσοιστοχημική έκφραση α) των πρωτεϊνών Β-κυτταρικής διαφοροποίησης CD10, Bcl-6, MUM1, CD138, β) των αντί-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bcl-2 και Bcl-XL, και των προ- αποπτωτικών πρωτεϊνών Bax, Bak, Bad και Bid και γ) της αγγειγενετικής πρωτεΐνης VEGF. Οι πρωτεΐνες Β-κυτταρικής διαφοροποίησης καθώς και οι αποπτωτικές πρωτεΐνες μελετήθηκαν και με την μέθοδο της ανοσοαποτύπωσης κατά Western. Επιπλέον μελετήθηκε ο αποπτωτικός δείκτης με τη μέθοδο TUNEL και οι πιθανές αριθμητικές ανωμαλίες και η διαμετάθεση του γονιδίου Bcl-2 (t(14;18)) με τη μέθοδο FISH. Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής συσχετίστηκαν με τον δείκτη πολλαπλασιασμού (ΚΪ67/ΜΙΒ1) και πρωτεΐνες που ρυθμίζουν τον κυτταρικό κύκλο (ρ21, ρ16, ρ27, κυκλίνη Α, κυκλίνη Β1, κυκλική D3, Rb και ρ53) (αποτελέσματα προηγούμενων μελετών) Στην παρούσα μελέτη η έκφραση των πρωτεϊνών Bcl-6 και CD10 συσχετίστηκε θετικά με τον δείκτη πολλαπλασιασμού (r=0.328, ρ=0.003 και r=0.296, ρ=0.008 αντίστοιχα), τον αποπτωτικό δείκτη (r=0.327, ρ=0.010 και r=0.397, ρ=0.001 αντίστοιχα), την έκφραση των προ-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bax (r=0.659, ρ<0.001 και r=0.240, ρ=0.033, αντίστοιχα), Bak (r=0.391, ρ<0.001 και r=0.233, ρ=0.039, αντίστοιχα) και Bid (r=0.652, ρ<0.001 και r=0.238, ρ=0.035, αντίστοιχα) και αρνητικά με την έκφραση των αντί-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bcl-XL (r=-0.536, ρ<0.001 και r=-0.250, ρ=0.029, αντίστοιχα) και Bcl-2 (X2 test, ρ=0.002). Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι περιπτώσεις των DLBCL με ανοσοφαινότυπο Bcl-6+/CD10+ είχαν σημαντικά αυξημένο αποπτωτικό δείκτη σε σχέση με τις περιπτώσεις που είχαν ανοσοφαινότυπο Bcl-6-/CD10+, Bcl-6+/CD10-, Bcl-6-/CD10- (t-test p=0.014 και Mann Whitney test p=0.046). Τα ευρήματα αυτά φαίνεται να ενισχύουν την πρόσφατα δημοσιευμένη άποψη ότι η έκφραση των πρωτεϊνών Bcl-6 και CD10 συσχετίζεται με ευνοϊκή κλινική πορεία των ασθενών με DLBCL και θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι Bcl-6 και οι CDIO-θετικές περιπτώσεις είναι περισσότερο ευαίσθητες στην απόπτωση και επομένως ανταποκρίνονται καλύτερα στην χημειοθεραπεία. Στη παρούσα μελέτη δύο κύριοι ανοσοφαινότυποι διαφοροποίησης αναγνωρίσθηκαν: α) ανοσοφαινότυπος παρόμοιος με αυτόν των Β-λεμφοκυττάρων του βλαστικού κέντρου (GCB-DLBCL) (CD10+/-, Bcl-6+, MUM1-, CD138-)(31/79 περιπτώσεις) και β) ανοσοφαινότυττος που δεν ομοιάζει με αυτόν των Β-λεμφοκυττάρων του βλαστικού κέντρου (nonGCB-DLBCL) (CD10-, Bcl-6+/-, MUM1+, CD138-)(48/79 περιπτώσεις). Διαπιστώθηκε ότι οι περιπτώσεις των GCB-DLBCL εμφανίζουν σημαντικά υψηλότερο αποπτωτικό δείκτη και έκφραση των προ-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bax, Bak και Bid σε σχέση με τις περιπτώσεις nonGCB-DLBCL (ρ=0.045, ρ=0.018, ρ=0.003 και ρ=0.0034 αντίστοιχα). Αντίθετα ήταν τα αποτελέσματα όσον αφορά την έκφραση της αντί- αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-XL (ρ=0.026). Επιπλέον, η έκφραση της πρωτεΐνης MUM1, η οποία κυρίως χαρακτηρίζει τα nonGCB-DLBCL, έδειξε σημαντική αρνητική συσχέτιση με την έκφραση των αντί-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bak (r=-0.276, ρ=0.037) και Bid (r=- 0.266, ρ=0.018) και θετική συσχέτιση με την αντί-αποπτωτική πρωτεΐνη Bcl-xL (r=0.238, ρ=0.037). Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη έδειξε ότι τα GCB-DLBCL σχετίζονται με αυξημένη απόπτωση, υψηλή έκφραση προ-αποπτωτικών πρωτεϊνών και χαμηλή έκφραση της αντί-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-XL. Αντίθετα τα nonGC-DLBCL συσχετίζονται με ελαττωμένη απόπτωση, χαμηλή έκφραση των προ-αποπτωτικών πρωτεϊνών Bax, Bak,και Bid και υψηλή έκφραση της αντί-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-XL. Δεδομένου ότι προηγούμενες κλινικές μελέτες έδειξαν ότι τα GCB-DLBCL εμφανίζουν ευνοϊκή κλινική πορεία θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι τα GCB-DLBCL είναι περισσότερο ευαίσθητα στην απόπτωση και επομένως περισσότερο ευαίσθητα στη θεραπεία. Στη παρούσα μελέτη προχωρήσαμε στην απομόνωση 24 συνολικών πρωτεϊνικών εκχυλισμάτων (12 GCB-DLBCL, 12 nonGCB-DLBCL) από τα 79 δείγματα παραφίνης DLBCL με σκοπό την περαιτέρω ανάλυση τους με ανοσοαποτύπωση κατά Western. Σε πρώτη φάση σκοπός της μελέτης μας ήταν να αναπτύξουμε μια μεθοδολογία εκχύλισης πρωτεϊνών από ιστοτεμάχια παραφίνης που θα μας έδιναν δομικά ακέραια πρωτεϊνικά μόρια. Από μεθοδολογική σκοπιά επιβεβαιώθηκε η δυνατότητα χρήσης αρχειακού παθολογικού υλικού και ανάκτησης ακέραιων πρωτεϊνικών μορίων με σκοπό την άμεση ποσοτικοποίηση τους. Στη συνέχεια ακολούθησε η ποσοτική ανάλυση των πρωτεϊνών Bcl-6, Bcl-2, Bax, Bak, Bid και Bcl-XL η οποία και επιβεβαίωσε τα ανοσοιστοχημικά αποτελέσματα της παρούσας μελέτης. Στη παρούσα εργασία μελετήθηκαν οι πιθανές αριθμητικές ανωμαλίες και η διαμετάθεση του γονιδίου Bcl2 με τη μέθοδο του FISH. Διαμετάθεση t(14; 18)(q32;q21) ανιχνεύθηκε σε 3/19 (13,9%) περιπτώσεις DLBCL που μελετήθηκαν. Όλες οι περιπτώσεις με διαμετάθεση ανήκαν στον ιστογενετικό υπότυπο του GCB-DLBC γεγονός το οποίο δείχνει ότι η διαμετάθεση t(14;18) παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση του GCB-DLBC. Επιπλέον, στη παρούσα μελέτη ανιχνεύθηκε ενίσχυση του γονιδίου 18q21 αποκλειστικά σε ABC-DLBCL. Τα ευρήματα της μελέτης αυτής αλλά και προηγούμενων μελετών δείχνουν ότι στους δύο κύριους ιστογενετικούς υττότυπους των DLBCL εμπλέκονται διαφορετικοί μηχανισμοί υπερέκφρασης της πρωτεΐνης Bcl-2. Στην παρούσα μελέτη αναδείχτηκε έκφραση του VEGF στα νεοπλασματικά κύτταρα των περισσότερων περιπτώσεις των DLBCL που μελετήθηκαν. Δεν ανευρέθήκαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές στην έκφραση της πρωτεΐνης μεταξύ των δύο κύριων ιστογενετικών υπότυπων του DLBCL. Επιπλέον, η έκφραση του VEGF δεν συσχετίστηκε με τον δείκτη πολλαπλασιασμού, τον δείκτη απόπτωσης και πρωτεΐνες που ρυθμίζουν τα δύο αυτά κυτταρικά φαινόμενα. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την διερεύνηση της πιθανής αυτοκκρινούς δράσης του VEGF στο DLBCL. | el |
| heal.advisorName | Μπάη , Μαρία | el |
| heal.committeeMemberName | - | |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικής | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | - |
| heal.numberOfPages | 111 σ. | - |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Διδακτορικές Διατριβές - ΙΑΤ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Δ. Δ. ΣΚΥΡΛΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ.pdf | 4.92 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
