Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6579
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΓκούβα, Μαίρη Ι.el
dc.date.accessioned2015-11-16T08:07:39Z-
dc.date.available2015-11-16T08:07:39Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6579-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.2128-
dc.rightsDefault License-
dc.subject-
dc.titleΣυγκριτική μελέτη ψυχολογικών χαρακτηριστικών ασθενών με οξεία λευχαιμία και των οικογενειών τουςel
heal.typedoctoralThesis-
heal.type.enDoctoral thesisen
heal.type.elΔιδακτορική διατριβήel
heal.classificationΛευχαιμίαel
heal.languageel-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.publicationDate2003-
heal.bibliographicCitationΒιβλιογραφία: σ. 223 - 244el
heal.abstractΗ οξεία λευχαιμία, αν και συγκαταλέγεται μεταξύ των κακοηθών νοσημάτων, κατέχει ίσως μια ιδιαίτερη και αυτόνομη θέση στο χώρο, λόγω κυρίως του αξιόλογα ραγδαίου χαρακτήρα εξέλιξής της. Το γεγονός αυτό την καθιστά άμεσα απειλητική για τη ζωή και αναδύει αξιόλογα ερωτήματα αναφορικά με την ψυχοκοινωνική της διάσταση. Ωστόσο, η διερεύνηση συγκεκριμένων ψυχολογικών παραμέτρων σε ενήλικους ασθενείς με οξεία λευχαιμία και τις οικογένειές τους, όπως προκύπτει από αντίστοιχες μελέτες σε άλλου τύπου κακοήθειες, παραμένει ιδιαίτερα περιορισμένη επί του παρόντος. Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης ήταν η εκτίμηση των οικογενειακών σχέσεων, της προσωπικής ανάπτυξης και ωρίμανσης, της συντήρησης του οικογενειακού συστήματος, της εχθρότητας, της αλεξιθυμίας και του άγχους σε ασθενείς που πάσχουν από οξεία λευχαιμία και στις οικογένειές τους. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρήθηκε: α) η σύγκριση της ομάδας των ασθενών και της ομάδας των συγγενών τους ως προς τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, β) η συσχέτιση των επιμέρους υποκλιμάκων κάθε μεταβλητής τόσο για το σύνολο του δείγματος όσο και για κάθε ομάδα ξεχωριστά, γ) ο έλεγχος παραγόντων κινδύνου, με την εφαρμογή της Λογιστικής (Λογαριθμιστικής) Εξάρτησης (Logistic Regression), συγκρίνοντας την ομάδα των ασθενών και την ομάδα των συγγενών τους ως προς όλες τις μεταβλητές. Η παρούσα έρευνα διεξήχθει στο Αιματολογικό Τμήμα του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, με την καθοδήγηση του Εργαστηρίου Ιατρικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από το Σεπτέμβριο του 2000 έως τον Ιανουάριο του 2002. Συνολικά οι ασθενείς που νόσησαν από οξεία λευχαιμία για πρώτη φορά κατά το έτος 2001 και νοσηλεύτηκαν στο Αιματολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου 11111ΝΙ ήταν 61. Αυτοί, τελικά, που πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου στη μελέτη ήταν 41 ασθενείς, οι οποίοι και συμφώνησαν να συμμετέχουν στην παρούσα ερευνητική μελέτη. Όσον αφορά τους α' βαθμού συγγενείς τους οι 70 πληρούσαν τα κριτήρια για να συμμετέχουν στην έρευνα από τους 96 που ήταν συνολικά. Τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: α) Η Κλίμακα Οικογενειακού Περιβάλλοντος (Family Environment Scale, Form R-FES) των Moos and Moos, β) To Ερωτηματολόγιο Επιθετικότητας και Κατεύθυνσης της Επιθετικότητας (Hostility and Direction of Hostility Questionnaire - HDHQ), γ) Η Κλίμακα εκτίμησης της αλεξιθυμίας του Σιφναίου (SSPS), και δ) η Κλίμακα Αυτοεκτίμησης του Άγχους του Spielberger (State - Trait Anxiety Inventory - STAI). Κατόπιν καταγραφής των δημογραφικών τους στοιχείων, όλα τα μέλη της οικογένειας συμπλήρωναν ταυτόχρονα τα ερωτηματολόγια στο θάλαμο του ασθενούς, ο οποίος διαμορφώνονταν κατάλληλα για τις ανάγκες της διαδυτασίας, μετά από 3-30 ημέρες από την διάγνωση. Μονοπαραγονπκή και πολυπαραγοντική ανάλυση εφαρμόσθηκε για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων, από την οποία προέκυψε, ότι οι δύο ομάδες διέφεραν σημαντικάως προς τη σύγκρουση (Ρ=0,016), τον προσανατολισμό για πολιτισμό και διανόηση (Ρ=Ο,035), τον προσανατολισμό για ενεργό ψυχαγωγία (Ρ=0,043), την οργάνωση του οικογενειακού συστήματος (Ρ=0,001), το παροδικό άγχος (Ρ=0,014) και * την αλεξιθυμία (Ρ=0,003), με υψηλότερες τιμές αυτές των συγγενών. Επίσης, διέφεραν σημαντικά ως προς την ηθική και θρησκευτική έμφαση (Ρ=0,001) και την ολική εχθρότητα (Ρ=0,026), με υψηλότερες τιμές αυτές των ασθενών. Ο στατιστικός έλεγχος για την ύπαρξη συσχετίσεων μεταξύ της ολικής εχθρότητας και κάθε μιας ξεχωριστά από τις άλλες μεταβλητές έδειξε πάρα πολύ σημαντική σνσχέτιση (ΡΟ,ΟΟΙ) μεταξύ της ολυσις εχθρότητας και των: α) αλεξιθυμία (t.b.=0,242 και Ρ=0,001), β) μόνιμο άγχος (tb.=0,224 και Ρ=0,001), γ) επίκριση των άλλων (t.b.=0,520 και 1*0,000), δ) παρορμηπκή εχθρότητα (t.b. =0,402 και Ρ=0,000), ε) παρανοειδής εχθρότητα (tb.=0,439 και Ρ=0,000), στ) αυτοεπίκριση (t.b.=0,475 και Ρ=0,000), ζ) ενοχή (t.b. =0,584 και Ρ=0,000), η) εξωστρεφής εχθρότητα (t.b.=0,768 και Ρ=0,000), θ) ενδοστρεφής εχθρότητα (tb. =0,602 και Ρ=0,000), ι) σύγκρουση (t.b.=0,230 και Ρ=0,001), κ) προσανατολισμός για πολιτισμό και διανόηση (tb.=-0,432 και Ρ=0,000), λ) προσανατολισμός για ενεργό ψυχαγωγία (t.b.=-0,402 και Ρ=0,000), μ) έλεγχος του ου(ογενειακού συστήματος (t.b.=0,291 και Ρ=0,000), και ν) συνολική βαθμολογία της Κλίμακας των οικογενειακών σχέσεων (tb.=-0,217 και Ρ=0,001). Επιπλέον, βρέθηκε στατιστικά σημαντική σνσχέτιση μεταξύ των scores των δύο ομάδων σε καθένα από τα τέσσερα ερωτηματολόγια. Για τον έλεγχο παραγόντων κινδύνου (risk factors) εφαρμόστηκε η λογιστική εξάρτηση (Logistic Regression), από την οποία προέκυψαν ως ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου με στατιστικά σημαντική Θετική σνσχέτιση η συνοχή (OR=2,27, 95%ΔΕ 1,18-4,37), η σύγκρουση (OR=l,61 95%ΔΕ 1,04-2,51), η οργάνωση (OR=26,94, 95%ΔΕ 5,94-122,19), η ενοχή (OR=2,39, 95%ΔΕ 1,33-4,26), το παροδικό άγχος (OR=l,35, 95%ΔΕ 1,15-1,59), και η αλεξιθυμία (OR=4,91 95%ΔΕ 2,38-10,15). Επίσης, βρέθηκαν ως ανεξάρτητοι παράγοντες με στατιστικά σημαντική αρνητική σνσχέτιση η έκφραση των συναισθημάτων (OR=0,50, 95%ΔΕ 0,26-0,97), ο προσανατολισμός για ψυχαγωγία (OR=0,57 95%ΔΕ 0,33-0,97), η ηθική και θρησκευτική έμφαση (OR=0,28 95%ΔΕ 0,13- 0,61), και το μόνιμο άγχος (OR=0,83 95%ΔΕ 0,73-0,95). Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι οι οικογένειες που μέλος τους νοσεί από οξεία λευχαιμία απαντούν στις απαιτήσεις της ασθένειας, αυξάνοντας την ακαμψία των προτιμώ μενών μοντέλων αλληλεπίδρασης. Φαίνεται να λειτουργούν ως κλειστά συστήματα και να βρίσκονται σε δυσλειτουργία. Ο τύπος της δυσλειτουργίας τους ποικίλλει και τα χαρακτηριστικά αυτής της δυσλειτουργίας βρίσκονται μεταξύ δύο άκρων. Οι οικογένειες, δηλαδή, έχουν πολύ χαμηλή ή πολύ υψηλή συνοχή, πολύ χαμηλή ή πολύ υψηλή εκφραστικότητα, πολύ χαμηλά επίπεδα ανεξαρτησίας, πολύ χαμηλή ή πολύ υψηλή σύγκρουση, χαμηλά επίπεδα προσανατολισμού για πολιτισμό και διάθεση για ψυχαγωγία. Τα επίπεδα δε οργάνωσης και ελέγχου του οικογενειακού συστήματος εμφανίζονται υψηλότερα στους συγγενείς από τους ασθενείς. Επιπλέον, σύμφωνα με τα παρόντα ευρήματα, η ψυχολογική κατάσταση των ασθενών με οξεία λευχαιμία και της οικογένειάς τους συσχετίζονται. Τόσο οι ασθενείς όσο και οι συγγενείς τους παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα παροδικού και μόνιμου άγχους. Επιπλέον, εκδηλώνουν υψηλά επίπεδα εχθρότητας, την οποία στρέφουν άμεσα προς τον εαυτό τους αλλά και προς τα έξω. Γενικά, οι ασθενείς με οξεία λευχαιμία δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "αλεξιθυμικοί", ενώ ούτε τα μέλη της οικογένειάς τους εμφανίζουν αλεξιθυμικά χαρακτηριστικά. Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε, ότι τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης, παρά τους εύλογους περιορισμούς τους, οδηγούν σε επαναπροσδιορισμό ορισμένων απόψεων αναφορικά με τη στάση της οικογένειας απέναντι σε μια απειλητική νόσο, όπως η οξεία λευχαιμία, καθώς και τις ανάγκες που δημιουργούνται και πρέπει να απαντηθούν. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα παρουσίαζε η μελέτη των ασθενών που έλαβαν μέρος στην παρούσα έρευνα ως προς την πορεία και την έκβαση της νόσου τους, κάτι που θα μας επέτρεπε να συσχετίσουμε τις οικογενειακές σχέσεις, τα επίπεδα εχθρότητας, αλεξιθυμίας και άγχους (παροδικού και μόνιμου) με την επίδρασή τους στην οξεία λευχαιμία. Θεωρούμε την προβληματική γύρω από το ρόλο και τις επιδράσεις του οικογενειακού πλαισίου στην πορεία μιας καρκινικής διεργασίας, καθώς και στην επεξεργασίας της κρίσης σαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες τομείς, του οποίου η μελέτη θα συμβάλλει ουσιαστικά στην κατανόηση του ρόλου της οικογένειας στην εξέλιξη και πορεία της νόσου.el
heal.advisorNameΔαμίγος, Δημήτρηςel
heal.committeeMemberName-
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Ιατρικής. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.academicPublisherIDuoi-
heal.numberOfPages272 σ.-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Διδακτορικές Διατριβές - ΙΑΤ

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Δ. Δ. ΓΚΟΥΒΑ ΜΑΙΡΗ.pdf11.49 MBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons