Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6189
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΜαραγκός, Γεώργιοςen
dc.date.accessioned2015-11-10T08:39:03Z-
dc.date.available2015-11-10T08:39:03Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/6189-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.9577-
dc.rightsDefault License-
dc.subject--
dc.titleSpace in thoughtel
heal.typejournalArticle-
heal.type.enJournal articleen
heal.type.elΆρθρο περιοδικούel
heal.generalDescription19 - 33 σ.el
heal.dateAvailable2015-11-10T08:40:03Z-
heal.languageen-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίαςel
heal.publicationDate1997-
heal.bibliographicCitation--
heal.abstractΣτον προβληματισμό περί του χώρου και του χρόνου δεσπόζουν δύο αντιτιθέμενες θεωρητικές απόψεις, η ουσιοκρατική και η σχετικοκρατική: ο χώρος και ο χρόνος ή κάποιος συνδυασμός τους είναι απόλυτες ουσίες, χωριστές και ανεξάρτητες από τα φυσικά σώματα και τις κινήσεις τους ή μήπως ανακύπτουν από τις σχέσεις ανάμεσα στα φυσικά σώματα και / ή ορίζονται πλήρως με αναφορά στις σχέσεις αυτές; Εστιακό σημείο εδώ είναι ο χώρος. Τυπικός εκφραστής της απόλυτης ουσιοκρατικής άποψης θεωρείται κατά παράδοση ο Newton, ενώ κλασικός εκπρόσωπος της σχετικοκρατικής, ο Leibniz. Η διαφωνία μεταξύ Descartes και Berkeley σχετικά με ,το πώς αντιλαμβανόμαστε το βάθος του οπτικού πεδίου θέτει το πρόβλημα της χωρικής νόησης σε ανθρωπολογική βάση. Η ανθρωπολογική θεμελίωση της χωρικής νόησης είναι μείζων συνιστώσα της Καντιανής φιλοσοφίας. Κατά τον 20ο αιώνα, το ζήτημα της φύσης του χώρου και της χωρικής νόησης έμοιαζε να βρίσκει λύση στο πλαίσιο της φυσικής και μάλιστα σε σχετικοκρατικό πλαίσιο, σύμφωνα με τη λογικοεμπειριστική ερμηνεία της θεωρίας της σχετικότητας - ειδικής και γενικής. Ωστόσο, το ζήτημα της φύσης του χώρου και της χωρικής νόησης μοιάζει να μην έχει κριθεί οριστικά. Αφενός, όπως έχει τονίσει ο A. GrUnbaum, φαίνεται να μην εξαλείφονται πλήρως απολυτοκρατικά στοιχεία από τη συνήθη covariant διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Αφετέρου, όπως έχουν δείξει οι Earman και Norton, με το επιχείρημα της αιτιακής «οπής», το κόστος της ουσιοκρατικής επιλογής είναι μεγάλο: η εγκατάλειψη της αρχής της αιτιοκρατίας. II σχετική συζήτηση συνεχίζεται έντονη στους κύκλους των φιλοσόφων της φυσικής. Στις μέρες μας, η χωρική νόηση και οι όροι δυνατότητάς της γίνονται αντικείμενο διεπιστημονικός έρευνας στο πλαίσιο του γνωσιοεπιστημονικού εγχειρήματος, με συνδυασμό θεωρητικών υποδειγμάτων και εμπειρικών μελετών στα πεδία της γνωσιακής ψυχολογίας, της θεωρίας της γλώσσας, της νευροεπιστήμης, της τεχνητής νοημοσύνης.-
heal.publisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίαςel
heal.journalNameΔωδώνη Μέρος Τρίτο Επιστημονική Επετηρίδα Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων; Τομ. 26 (1997)el
heal.journalTypepeer-reviewed-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Τόμος 26 (1997)

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
2. Space in thought.pdf623.58 kBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons