Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/37896Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Ζώη, Ουρανία Δ. | el |
| dc.date.accessioned | 2024-06-13T08:15:59Z | - |
| dc.date.available | 2024-06-13T08:15:59Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/37896 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.17603 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Δέρμα | el |
| dc.subject | Καρκίνος | el |
| dc.title | Μελέτη του φαινομένου της απόπτωσης σε δερματολογικές κακοήθειες | el |
| dc.type | masterThesis | * |
| heal.type | doctoralThesis | - |
| heal.type.en | Doctoral thesis | en |
| heal.type.el | Διδακτορική διατριβή | el |
| heal.classification | Δέρμα -- Καρκίνος | - |
| heal.dateAvailable | 2024-06-13T08:16:59Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας | el |
| heal.publicationDate | 2004 | - |
| heal.abstract | Στην παρούσα μελέτη διερευνήσαμε τους αποπτωτικούς μηχανισμούς που διέπουν δερματικούς όγκους διαφορετικής προελεύσεως, συγκεκριμένα επιθηλιακής και λεμφικής, με στόχο να επισημάνουμε τυχόν διαφορές ανάλογα με την κλινική συμπεριφορά και το στάδιο της νόσου. Χρησιμοποιήσαμε βιοπτικό υλικό από 16 ασθενείς με βασικοκυτταρικά καρκινώματα του δέρματος, 32 ασθενείς με δερματικά λεμφώματα Β-κυτταρικής αρχής και 52 ασθενείς με δερματικά λεμφώματα Τ- κυτταρικής αρχής και διερευνήσαμε ανοσοιστοχημικά την έκφραση των υποδοχέων Fas και FasL, της αντι-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-2 και του προσκολλητικού μορίου ICAM-1. (1)Όσον αφορά τα Βασικοκυτταρικά Καρκινώματα (ΒΚΚ) του δέρματος, στη μελέτη μας παρατηρείται παντελής απουσία έκφρασης του αποπτωτικού μεμβρανικού υποδοχέα Fas σε όλα τα ΒΚΚ, τόσο στα οζώδη όσο και στα διηθητικά. Η απουσία αυτή της έκφρασης Fas συνεπάγεται αδυναμία εξουδετέρωσης των νεοπλασματικών κυττάρων από τα κυτταροτοξικά Τ-λεμφοκύτταρα που εκφράζουν στην επιφάνειά τους το φυσικό σύνδεσμο του Fas (FasL) και διηθούν τον όγκο περιφερικά. Αντίθετα, η υψηλή έκφραση της αντι-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-2 αποτελεί σταθερό εύρημα στην πλειοψηφία των ΒΚΚ. Η έκφραση Bcl-2 από τα νεοπλασματικά κύτταρα ενισχύει την υπόθεση ότι ο όγκος άρχεται από τα κύτταρα της βασικής στιβάδας της επιδερμίδας, διατηρώντας ένα από τα χαρακτηριστικά του αρχέγονου μητρικού κυττάρου. Η απώλεια της έκφρασης Bcl-2 στα μισά διηθητικά ΒΚΚ της μελέτης μας πιθανότατα συνεπάγεται επιθετικότερη κλινική συμπεριφορά, καθώς το νεοπλασματικά κύτταρο απομακρύνεται από τους χαρακτήρες του αρχέγονου μητρικού κυττάρου. Η προγνωστική σημασία της απώλειας του Bcl-2, σε συνδυασμό με την πιθανότητα υποτροπών, χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. (2)Όσον αφορά τα δερματικά λεμφώματα Β-κυτταρικής αρχής συμπεραίνουμε ότι στη μελέτη μας ανευρέθηκαν σημαντικές διαφορές στην έκφραση του αποπτωτικού υποδοχέα Fas, του συνδέσμου αυτού FasL, της αντι-αποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-2 και του προσκολλητικού μορίου ICAM-1, σε καλά διαχωρισμένες ομάδες πρωτοπαθών και δευτεροπαθών δερματικών Β-λεμφωμάτων. Οι διαφορές αυτές μπορούν πολύ καλά να συνεισφέρουν στη διαφορετική κλινική συμπεριφορά και πρόγνωση των λεμφωμάτων αυτών. Στην παρούσα μελέτη καταδείξαμε θετική συσχέτιση ανάμεσα στην απώλεια του υποδοχέα Fas και την επιδείνωση της κλινικής εικόνας, καθώς επίσης και μία αρνητική συσχέτιση ανάμεσα στην έκφραση FasL και την επιβίωση. Οι υποομάδες με καλή πρόγνωση παρουσίασαν φαινότυπο Fas(+), ICAM-1 (+), FasL(-), Bcl-2(-). Τα πρωτοπαθή δερματικά Β-λεμφώματα κεφαλής και τραχήλου, που έχουν εξαιρετική πενταετή επιβίωση, βρέθηκαν κυρίως Fas(+) και ICAM-1(+). Οι υποομάδες με δυσμενή πρόγνωση παρουσίασαν φαινότυπο Fas(-), ICAM-1 (-), FasL(+), Bcl-2(+). Τα μεταστατικά Β-λεμφώματα βρέθηκαν Fas(-), FasL(+) και Bcl-2(+). Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι συμβατά με τα στοιχεία της πρόσφατης βιβλιογραφίας. Η απώλεια της έκφρασης του υποδοχέα Fas καθιστά τα νεοπλασματικά κύτταρα λιγότερο ευάλωτα στον αποπτωτικό θάνατο μέσω κυτταροτοξικών Τ-λεμφοκυττάρων που φέρουν στην επιφάνειά τους FasL. Επιπλέον, η έκφραση FasL από τα νεοπλασματικά κύτταρα επικουρεί περαιτέρω την ανοσοδιαφυγή του όγκου. (3)Όσον αφορά τα δερματικά λεμφώματα Τ-κυτταρικής αρχής, τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας καταδεικνύουν ξεκάθαρες διαφορές στην έκφραση Fas μεταξύ των διαφόρων τύπων δερματικών Τ-λεμφωμάτων. Στα πρώιμα στάδια (στάδιο πλακών) της Σπογοειδούς Μυκητιάσεως και στα καλής πρόγνωσης δερματικά Τ- λεμφώματα (πρωτοπαθείς δερματικές CD30 -θετικές λεμφουπερπλαστικές διαταραχές), ο Fas εκφράζεται έντονα. Αντιθέτως, στη Σπογγοειδή Μυκητίαση του σταδίου των όγκων, καθώς και σε επιθετικά δερματικά Τ-λεμφώματα (πρωτοπαθή δερματικά 0ϋ30-αρνητικά λεμφώματα από μεγάλα Τ-κύτταρα) η έκφραση του Fas μειώνεται ραγδαία. Η διαφορά στην έκφραση Fas μεταξύ σταδίου πλακών και όγκων, καθαρά υποδηλώνει απώλεια του Fas κατά την εξέλιξη του όγκου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επιπλέον η παρατήρηση ότι τα ενδο-επιδερμιδικά νεοπλασματικά κύτταρα με την εγκεφαλοειδή μορφολογία ήταν εμφανώς αρνητικά για Fas. Η βιολογική σημασία της έντονης έκφρασης Fas, σε συνδυασμό με την έντονη έκφραση FasL στις πρωτοπαθείς δερματικές 0ϋ30-θετικές λεμφουπερπλαστικές διαταραχές είναι ακόμα άγνωστη. Οι αλληλεπιδράσεις Fas και FasL έχουν ως αποτέλεσμα τόσο τον κυτταρικό θάνατο όσο και την ενεργοποίηση ή τον πολλαπλασιασμό, ανάλογα με τον τύπο του κυττάρου, την κατάσταση ενεργοποίησής του και την ενδοκυττάρια οδό μετάδοσης του αποπτωτικού μηνύματος. Στην έντονη ταυτόχρονη έκφραση Fas και FasL από τα νεοπλασματικά κύτταρα πιθανόν να οφείλεται η ευνοϊκότερη πρόγνωση των νοσημάτων αυτών, ακόμα και η αυτόματη υποχώρηση που συχνά παρατηρείται. Από την άλλη πλευρά, η σχεδόν σταθερή ανίχνευση του FasL σε όλες τις ομάδες δερματικών Τ- λεμφωμάτων, συμβαδίζει με τη γνώση ότι τα νεοπλασματικά Τ-κύτταρα στις διαταραχές αυτές προέρχονται από τη νεοπλασματική εξαλλαγή ενεργοποιημένων Τ- λεμφοκυττάρων του δέρματος, τα οποία ως γνωστόν εκφράζουν FasL. Παρόλα ταύτα, σε αντίθεση με τα δερματικά λεμφώματα Β-κυτταρικής αρχής, η έκφραση FasL δε φαίνεται να επηρεάζει την πρόγνωση και επιβίωση των ασθενών με δερματικό Τ- λέμφωμα και η διαλεύκανση του λειτουργικού του ρόλου χρήζει περαιτέρω διερεύνηση. Από τα αποτελέσματα της εργασίας μας, προκύπτει ότι τα μεν φυσιολογικά κύτταρα διαφορετικών ιστών έχουν κοινούς τρόπους «αυτοκτονίας», ενώ αντίθετα τα νεοπλασματικά κύτταρα διαφορετικής ιστικής προέλευσης έχουν κοινούς τρόπους επιβίωσης. Στα αρχικά στάδια της νόσου, το κύτταρο διατηρεί τους μηχανισμούς προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου, οι οποίοι όμως αργότερα κατά την πορεία της νόσου διαταράσσονται, με αποτέλεσμα το κύτταρο να αδυνατεί να ακολουθήσει το «φυσιολογικό» αποπτωτικό θάνατο. | el |
| heal.abstract | n the present study we investigated the apoptotic mechanisms in skin tumours of different origin, namely epithelial and lymphoid, in order to indicate differences associated with the clinical behaviour and the stage of the disease. We used biopsies from 16 patients with basal cell carcinomas, 32 patients with cutaneous B-cell lymphomas and 52 patients with cutaneous T-cell lymphomas and investigated the immunohistochemical expression of Fas, FasL, the anti-apoptotic protein Bcl-2 and the adhesion molecule ICAM-1. (1)With respect to the basal cell carcinomas (BCC) of the skin in our study, complete absence of expression of the apoptotic cell membrane receptor Fas was detected in all BCCs, both nodular and infiltrative. This absence of Fas expression correlates with inability to eliminate the neoplastic cells by cytotoxic T-lymphocytes which express the natural ligand of Fas (FasL) on their surface and infiltrate the periphery of the tumors. On the contrary, high expression of the anti-apoptotic protein Bcl-2 was found constantly in the majority of BCCs. Bcl-2 expression by the neoplastic cells enstrenghtens the hypothesis that BCCs originate from the cells of the stratum basale of the epidermis, preserving characteristics of the stem cell. Loss of the expression of Bcl-2 by the neoplastic cells in half of the cases of infiltrative BCCs may correlate with more aggressive clinical behaviour, widening the distance between the neoplastic cell and the stem cell. The prognostic significance of the loss of Bcl-2 expression, in combination with the possibility of disease relapse, needs further evaluation. (2)With respect to the cutaneous B-cell lymphomas, we conclude that in our study different staining patterns for the apoptotic receptor Fas, its ligand FasL, the antiapoptotic protein Bcl-2 and the adhesion molecule ICAM-1,were detected in welldefined groups of primary and secondary cutaneous B-cell lymphomas. These differences may very well contribute to the different clinical behaviour and prognosis of these lymphomas. In the present study we demonstrated a positive correlation between loss of the Fas receptor and a more aggressive clinical behaviour, as well as a negative correlation between FasL expression and survival. The subgroups with the favourable prognosis showed a phenotype of Fas(+), ICAM-1 (+), FasL(-) and Bcl-2(-). Primary cutaneous B-cell lymphomas of the head and neck, which have an excellent 5-year survival rate, were found mostly Fas(+) and ICAM-1 (+). The subgroups with the poor prognosis showed a phenotype of Fas(-), ICAM-1 (-), FasL(+) and Bcl-2(+). Secondary (metastatic) cutaneous B-celi lymphomas were found Fas(-)/FasL(+) and Bcl-2(+). The results of the study are compatible with the data from recent literature. Loss of Fas receptor expression, seems to render neoplastic cells less sensitive to apoptotic death via cytotoxic T-lymphocytes who carry on their surface FasL Moreover, FasL expression on the neoplastic cells further augments the escape from immune surveillance. (3)With respect to the cutaneous T-cell lymphomas, the results of the present study demonstrate clear-cut differences in the expression of Fas between different types of cutaneous T-cell lymphomas. In early stages (patch/plaque stage) of Mycoses Fungoides and in indolent types of cutaneous T-cell lymphomas (primary cutaneous CD30-possitive lymphoproliferations), Fas is aberrantly expressed. In contrast, in tumor-stage Mycoses Fungoides as well as in aggressive cutaneous T-cell lymphomas (primary cutaneous CD30-negative large T-cell lymphomas) the expression of Fas ceases rapidly. This difference in Fas expression between plaquestage and tumor-stage, clearly suggests loss of Fas during tumour progression. Of particular interest is the observation that, intraepidermal tumor cells with cerebriform morphology were clearly Fas negative. The biological significance of the strong Fas expression together with a strong expression of FasL in the primary cutaneous CD30-possitive lymphoproliferations remains unknown. Fas-FasL interactions may result either in cell death, activation or proliferation, dependent on the cell type, the activation state of the cell and the tuning of the Fas signal transduction pathway. The strong coexpression of Fas and FasL by the neolastic cells may be related to the favourable prognosis of these lymphomas, or even to the occurrence of spontaneous remission, which is frequently observed in this group. On the other hand, the almost constant expression of FasL in all the groups of cutaneous T-cell lymphomas, is consistent with the notion that the neoplastic T-cells in these disorders are malignant counterparts of activated skin-homing T-cells, which are known to express FasL. Nevertheless, unlike in cutaneous B-cell lymphomas, FasL expression does not seem to play any prognostic role in cutaneous T-cell lymphomas and its functional significance awaits further study. The results of our study, indicate that normal cells of different tissues have common ways to commit “suicide”, but also neoplastic cells of different tissue origin have common pathways to survive. At the first stages of the disease the cell retains the programmed cell death pathways; during the advance of the disease these pathways are obstructed, with the result of the cell remaining unable to undergo a "normal” apoptotic death. | en |
| heal.advisorName | Χατζής, Ιωάννης | el |
| heal.committeeMemberName | Χατζής, Ιωάννης | el |
| heal.committeeMemberName | Αγνάντη, Νίκη | el |
| heal.committeeMemberName | Μπασιούκας, Κωνσταντίνος | el |
| heal.committeeMemberName | Μαλάμου-Μήτση, Βασιλική | el |
| heal.committeeMemberName | Μπουραντάς, Κωνσταντίνος | el |
| heal.committeeMemberName | Φώτσης, Θεόδωρος | el |
| heal.committeeMemberName | Στεφάνου, Δημήτριος | el |
| heal.committeeMemberName | Μπασούκας, Ιωάννης | el |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | - |
| heal.numberOfPages | 122 | - |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Διδακτορικές Διατριβές - ΙΑΤ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Δ.Δ. ΖΩΗ ΟΥΡΑΝΙΑ Δ. 2004.pdf | 4.02 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
