Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33256Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Καλφακάκου, Βασιλική Π. | el |
| dc.contributor.author | Kalfakakou, Vasiliki | - |
| dc.date.accessioned | 2023-10-31T08:35:23Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-31T08:35:23Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33256 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.13011 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | μακροβιότητα | el |
| dc.subject | επιγενετική | el |
| dc.subject | αλληλεπίδραση διατροφής γονιδίων | el |
| dc.subject | βιοχημικό μονοπάτι ινσουλίνης / IGF | el |
| dc.subject | ανταλλαγή πληροφοριών σώματος περιβάλλοντος | el |
| dc.subject | κυτταρική απόπτωση | el |
| dc.subject | προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος | el |
| dc.subject | ελάχιστη αταξία-εντροπία | el |
| dc.title | Εντροπία και φυσιολογικός θάνατος | el |
| dc.title | Entropy and physiological death | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.dateAvailable | 2023-10-31T08:36:23Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-30 | - |
| heal.bibliographicCitation | Καλφακάκου B. «Εντροπία και Φυσιολογικός Θάνατος». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Κ22: σς 15. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33256 & http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.13011 | el |
| heal.abstract | Τα τελευταία 100 χρόνια η ιατρική επιστήμη έχει αυξήσει τον προσδόκιμο μέσο όρο ζωής, αλλά όχι και το μέγιστο όριο ζωής (~120 έτη). Πρόσφατες έρευνες σχετίζουν την μακροβιότητα με την επιγενετική αλληλεπίδραση διατροφής και γονιδίων που ρυθμίζονται από το βιοχημικό μονοπάτι “ινσουλίνης / παράγοντα ανάπτυξης παρόμοιου της ινσουλίνης (insulin-like growth factor, IGF)”. Παράγοντα γήρανσης-θανάτου αποτελεί ο προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος ή απόπτωση, που καθορίζεται γονιδιακά αλλά επίσης τροποποιείται επιγενετικά. Η κυτταρική απόπτωση συνοδεύεται από προοδευτική λειτουργική έκπτωση και ανεπάρκεια των επί μέρους οργάνων του ανθρωπίνου σώματος και οδηγεί τελικά τον οργανισμό σε συνολική κατάρρευση και εγκεφαλικό θάνατο. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ένα χαοτικό σύστημα, σύμφωνα με την σύγχρονη Φυσική, λαμβάνει ερεθίσματα από το εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον τα οποία επεξεργάζεται, διαχειρίζεται και παράγει αντίστοιχες αντιδράσεις. Τόσο τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα όσο και οι αντιδράσεις του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος σε αυτά, είναι ποικίλες μορφές ενέργειας που συγκροτούν ροές πληροφορίας, προς και από το ανθρώπινο σώμα. Η ενεργειακή φύση του σώματος και της πληροφορίας που ανταλλάσσει με το περιβάλλον, το κατατάσσει στα ανοικτά συστήματα, που διέπονται από τους νόμους της θερμοδυναμικής και την εντροπία. Η εντροπία ορίζεται ως το μέτρο της αταξίας ενός συστήματος και το μέγεθός της είναι αντίστροφο της ποσότητας της πληροφορίας που μπορεί να προσφέρει ένα τέτοιο σύστημα. Το ανθρώπινο σώμα εμφανίζει την μέγιστη αταξία-εντροπία κατά την γέννηση, ενώ κατά την ανάπτυξη-γήρανση η τάξη αυξάνεται και η εντροπία μειώνεται, έτσι λίγο πριν τον θάνατο εμφανίζεται η μέγιστη τάξη και η ελάχιστη εντροπία. Το σημείο κατάρρευσης του σώματος και διαγραφής της συνείδησης, ο θάνατος, συμβαίνει όταν επικρατήσει η τελευταία αυτή συνθήκη. Ο φυσιολογικός θάνατος συνεπώς προκύπτει όταν ο οργανισμός αδυνατεί να αλληλεπιδράσει πλέον με το περιβάλλον και να ανταλλάξει πληροφορίες. Θεωρητικά, ένα ζωντανό σύστημα που θα ήταν ικανό να παράγει και να ανταλλάσσει ενέργεια-πληροφορία συνεχώς, θα μπορούσε να καταστεί αθάνατο. Πρακτικά, ερευνητική συνεργασία μεταξύ διακεκριμένων κέντρων νευροεπιστημών και πληροφορικής, επιχειρεί σήμερα την επίτευξη της ψηφιακής αθανασίας της ατομικής συνειδητότητας, και ίσως την καταστήσει εφικτή στο σχετικά άμεσο μέλλον. | el |
| heal.abstract | Medical advances over the past 100 years have increased mean life expectancy, yet not life’s upper limit (~120 years). Recent research correlates longevity to epigenetic interactions between nutrition and genes regulated by the insulin / insulin-like growth factor (IGF) pathway. Programmed cell death or apoptosis is one of many contributing factors the aging-death procedure, genetically determined but still epigenetically modifiable. Progressive functional insufficiency and failure of human body organs leads the overall organism to collapse and finally to cerebral death. Human brain, according to Modern Physics, functions in terms of a chaotic system, receiving, processing, and managing stimuli from the outer and inner environment and accordingly producing the relevant responses. Environmental stimuli as well as brain-nerve system’s reactions to them are various energy forms constituting flowing information streams, towards and from the human body. Human body and the information that exchanges with the environment are both of energy nature and thus the body, as an open system, is controlled by the laws of thermodynamics and entropy. Entropy is defined as the measure of a system’s disorder and is reciprocally connected to the quantity of information this system is able to deliver. Human body presents the highest entropy at birth while during development and towards senescence entropy reduces and just before death entropy reaches a minimum level. Human body’s total succumb and consciousness erase happens when this latest condition has been prevailed. Physiological death develops, accordingly, when human organism is unable to further interact with the environment and exchange information. Theoretically, a living system able to constantly produce and exchange energy, could possibly become immortal. Practically, interdisciplinary collaboration between distinct research centers on neurosciences and informatics, attempts nowadays to bring up digital immortality of individual consciousness and this may be attainable in the very near future. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 3η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 30/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-3K22-KALFAKAKU-Fisioloyia-canatu-PRAKTIKA-16mai2023-be.pdf | 1.48 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
