Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33219Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Μαγουλάς, Χαράλαμπος | el |
| dc.contributor.author | Magoulas, Charalampos | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-30T11:46:02Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-30T11:46:02Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33219 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12974 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | πόνος και ιατρικοποίηση | el |
| dc.subject | γήρας και ιατρικοποίηση | el |
| dc.subject | θάνατος και ιατρικοποίηση | el |
| dc.subject | ευθανασία και ιατρικοποίηση | el |
| dc.subject | πόνος και βιοπολιτική | el |
| dc.title | Πόνος, Γήρας, Θάνατος: Ευθανασία και Ιατρικοποίηση | el |
| dc.title | Pain, Aging, Death: Euthanasia and Medicalization | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.dateAvailable | 2023-10-30T11:47:02Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-29 | - |
| heal.bibliographicCitation | Μαγουλάς X. «Πόνος, Γήρας, Θάνατος: Ευθανασία και Ιατρικοποίηση». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Σ63: σς 9. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33219 & http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12974 | el |
| heal.abstract | Η προσέγγιση του Δυτικού Πολιτισμού μέσα από το όριο της περίληψης της γυμνής ζωής στους μηχανισμούς της εκάστοτε κρατικής εξουσίας, δημιουργεί στη σκέψη του Agamben τις δυνατότητες της ολοκληρωτικής επιβολής της πολιτικής πάνω στα βιολογικά φαινόμενα, αυτού που ονομάζεται από τον Foucault, βιοπολιτική. Ο Agamben αποφαίνεται ότι στη νεωτερική βιοπολιτική κυρίαρχος είναι αυτός ο οποίος είναι σε θέση να κρίνει ποια ζωή έχει αξία και μπορεί να βιωθεί και ποια όχι. Μία μορφή αυτής της υπαγωγής της βιολογίας στην πολιτική διαχείριση έρχεται μέσα από την προϊούσα ιατρικοποίηση της καθημερινότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες, όπου κάθε σύμπτωμα ή ακόμα και οργανική λειτουργία υπόκειται στην αρμοδιότητα του ιατρού, ο οποίος έχει την εξουσία να ονομάσει και να κατηγορήσει τα βιολογικά φαινόμενα (λ.χ. φυσιολογικό, μη φυσιολογικό, υγιές, ασθενές). Μέσα από αυτή τη πολιτιστική και πολιτική συνθήκη, αναδύονται τα πρότυπα βάσει των οποίων εννοιολογούνται οι συντεταγμένες της βιολογίας (λ.χ. τι είναι καλό και τι είναι βλαβερό για τη ζωή) και μορφοποιούνται συμβολικά οι ανθρώπινες συμπεριφορές. Ως εκ τούτου, όπως παραθέτει ο Illich, απολύτως αναμενόμενα συμβάντα της ζωής, όπως ο πόνος, το γήρας και ο θάνατος, τα οποία μάλιστα δίνουν και το μέτρο της ανθρώπινης κατάστασης, παθολογικοποιούνται. Ο Illich σημειώνει ότι οι ιατρικές φροντίδες σήμερα κατατείνουν στο να απαλείψουν ή να απομακρύνουν όσο γίνεται αυτά τα βιολογικά φαινόμενα, τα οποία όμως είναι απολύτως συμβατά με την ανθρώπινη φύση. Αυτή η αντινομία θα μπορούσε να ιδωθεί ως μία γενικευμένη κατάσταση εξαίρεσης, δανειζόμενοι τη διάσημη φράση του Benjamin. Μένει να εξεταστεί λοιπόν στην παρούσα εργασία το κατά πόσο η ευθανασία, ως άρση αυτής της παθολογικοποίησης του θανάτου και των εννοιών που πολλές φορές την περιβάλλουν και την υποβάλλουν (πόνος, γήρας), εγγράφεται και αυτή στη διαδικασία ιατρικοποίησης της καθημερινής ζωής με όρους βιοπολιτικής. | el |
| heal.abstract | In western civilization the inclusion of bare life in the mechanism of state power creates, according to Agamben, the possibility of a total domination of politics over biological processes, what Foucault calls biopolitics. Agamben affirms that in modern biopolitics sovereign is who is able to judge which life has a value to be lived and which has not. A form of this subsumption of biology to political management emerges through the ongoing medicalization of everyday life in human societies, where all symptoms or functions are subject to doctor’s responsibility, who has the authority to name and classify biological phenomena (normal, abnormal, healthy, sick). By means of this cultural and political condition, new models come into view, according to which biological principles are signified (e.g., what is good and what is harmful for life) and human behaviors are symbolically shaped. Hence, as Illich states, completely anticipated incidents of life, such as pain, old-age, and death, which after all belong to the human condition, are pathologized. Illich notes that medical care nowadays tends to eliminate or remove those biological phenomena, which, nevertheless, are totally compatible with human nature. This antinomy could be seen as a generalized state of exception, using Benjamin’s famous phrase. What is to be tackled in this paper is whether euthanasia, as a negation of this pathologicalisation of death and of the concepts that frequently surround it (pain, old-age), is also subscribed in the process of medicalization of everyday life in terms of biopolitics. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 2η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 29/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-2S63-MAYULAS-Ponos-yiras-canatos-Iatrikopiisi-PRAKTIKA-28mai2023-be.pdf | 472.17 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
