Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33213Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Γεωργαντά, Ευγενία | el |
| dc.contributor.author | Georganda, Evgenia | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-30T10:51:00Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-30T10:51:00Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33213 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12968 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Καζαντζάκης | el |
| dc.subject | ελπίδα ζωής | el |
| dc.subject | νοηματοθεραπεία | el |
| dc.subject | φόβος θανάτου | el |
| dc.subject | ετοιμοθανασία | el |
| dc.title | Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη: Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι έτοιμη να πεθάνω | el |
| dc.title | Paraphrasing Kazantzakis: Hoping for nothing, fearing nothing, I am ready to die | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.dateAvailable | 2023-10-30T10:52:00Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-29 | - |
| heal.bibliographicCitation | Γεωργαντά E. «Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη: Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι έτοιμη να πεθάνω». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Σ73: σς 5. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33213. http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12968 | el |
| heal.abstract | Υπάρχει πραγματικά η σωστή ώρα για να πεθάνει κανείς και εάν ναι πότε είναι αυτή; Δεν θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα αυτό άμεσα αλλά θα θίξω δυο παραμέτρους που θεωρώ βασικές για την ανάγκη μας επιμήκυνσης της ζωής με τεχνητά μέσα. Την ελπίδα και τον φόβο. Όπως συχνά λέγεται η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να πιστεύει στα θαύματα της τελευταίας στιγμής. Κάτι θα συμβεί που θα σώσει εμάς ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα από το αναπόφευκτο τέλος. Δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε την προσωρινότητα της ζωής και θέλουμε να ελπίζουμε ότι τα «κακά» πράγματα συμβαίνουν σε άλλους αλλά δεν θα συμβούν σε εμάς. Η ανάγκη μας για ελπίδα και θετική σκέψη έχει αναμφίβολα μεγάλη αξία για την υγεία μας, τόσο την σωματική όσο και την ψυχική. Είναι λοιπόν ένα ερώτημα το πώς και το πότε φτάνει κανείς στην αποδοχή της στιγμής που δεν υπάρχει πια ελπίδα οπότε είμαστε και περισσότερο έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τα εγκόσμια. Η παράμετρος του φόβου έχει πολλαπλές υπο-παραμέτρους, όπως τον φόβο της αλλαγής, τον φόβο της απώλειας, τον φόβο του πόνου, κλπ. Αν και ο θάνατος είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής, φαίνεται πως στην Δυτική κοινωνία δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε την φυσικότητά του. Στις Θιβετανικές παραδόσεις αλλά και στην Αρχαία Ελλάδα, όπως αναφέρει για παράδειγμα ο Επίκουρος, το πώς θα πεθάνει κανείς έχει σχέση με το πώς έχει ζήσει. Αυτό πρεσβεύει και η σύγχρονη υπαρξιακή προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία. Έχω αναφερθεί σε άλλες ομιλίες στην αφυπνιστική δύναμη του θανάτου. Η επίγνωση του αναπόφευκτου τέλους μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο αυθεντική και πλήρως βιωμένη ύπαρξη. Αυτή η βασική αίσθηση ικανοποίησης από την ζωή που ζήσαμε είναι ένας καταλυτικός παράγοντας στο να μπορέσουμε να την αποχωριστούμε όταν έρθει εκείνη η ώρα. Η μη βιωμένη ζωή αλλά και ή έλλειψη εξοικείωσης με το τέλος και με τις επιμέρους σταδιακές αλλαγές της ζωής (όπως η γήρανση και οι χωρισμοί) εμποδίζουν τον άνθρωπο από το να αποχωριστεί την ζωή. Τέλος ο φόβος του πόνου της απώλειας συχνά μας οδηγεί στην απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσουμε στην ζωή τα αγαπημένα μας πρόσωπα πέραν των φυσικών ορίων. | el |
| heal.abstract | Is there really a right time to die and if so when is it? I will not try to answer this question directly but I will touch on two parameters that I consider essential for our desire to prolong life by artificial means. Hope and fear. As is often said hope dies last. Man has the need to believe in last minute miracles. Something will happen to save us, or our loved ones, from the inevitable end. We have a hard time accepting the transience of life and we want to believe that "bad" things happen to others but won't happen to us. Our hopeful and optimistic outlook have undoubtedly great value for our health, both physical and mental. It is therefore a question of how and when one arrives at the acceptance of the moment when there is no more hope so that we are more ready to abandon this world. The parameter of fear has multiple sub-parameters, such as fear of change, fear of loss, fear of pain, and fear of nothingness. Although death is an integral part of life, it seems that in Western society we find it difficult to accept its naturalness. In Tibetan traditions as well as in Ancient Greece, as mentioned for example by Epicurus, how one will die is related to how one has lived. This is also advocated by the modern existential approach to psychotherapy. I have referred in other discourses to the awakening power of death. Awareness of the inevitable end can lead us to a more authentic and fully lived existence. The basic sense of satisfaction with the life we have lived is a catalyst in being able to part with life when the time comes. The unlived life as well as the lack of familiarity with the end and with the individual’s unavoidable gradual changes over time (such as aging and separations) prevent man from being more prepared to depart from life. Furthermore, fear of the pain of loss often leads us to the desperate attempt to keep our loved ones alive beyond the natural physical limits. Finally, our fear of nothingness is terrifying, and we would all like to avoid at every cost. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 2η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 29/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-2S73-Yeoryanda-Kazantzakis-ppp1-PRAKTIKA-26mai2023-be.pdf | 456.53 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
