Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33207Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Δημολιάτης, Γιάνης | el |
| dc.contributor.author | Dimoliatis, Ioannis D. K. | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-30T10:38:50Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-30T10:38:50Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33207 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12962 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος | el |
| dc.subject | προγραμματισμένος ανθρώπειος θάνατος | el |
| dc.subject | κυτταρική απόπτωση | el |
| dc.subject | ανθρώπειος απόπτωση | el |
| dc.subject | διαγενεακή κερδοσκοπία | el |
| dc.title | Μεταθανασία (μεταθανάτια μακροζωία) | el |
| dc.title | Metathanassίa (posthumous longevity) | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.secondaryTitle | αιτία κατάρρευσης της χώρας. Ευθανασία μου ή δυσθανασία της κοινωνίας μου; Οφείλω να επιλέξω | el |
| heal.secondaryTitle | cause of the collapse of Greece. Efthanassίa of me or dysthanassίa of my society? I must choose | en |
| heal.dateAvailable | 2023-10-30T10:39:50Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-28 | - |
| heal.bibliographicCitation | (2017). In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.abstract | Ευθανασία (εύ-θάνατος) τού ερυθρού μου αιμοσφαιρίου που αυτή τη στιγμή οξυγονώνει τον νού μου ή δυσθανασία μου; Προγραμματισμένος θάνατος των κυττάρων μου ή απρογραμμάτιστος δικός μου; Από αναιμία αν τα ερυθρά μου πεθάνουν πριν την ώρα τους (προθανασία), από καρκίνο αν μετά την ώρα τους (μεταθανασία). Ευθανασία μου ή δυσθανασία της κοινωνίας μου; (Συμπαρασύροντας κι εμένα επίσης στο θάνατο.) Προγραμματισμένος θάνατός μου ή απρογραμμάτιστος της κοινωνίας μου; (Και, μέσω αυτού, απρογραμμάτιστος δικός μου επίσης.) Ευθανασία τού όντος ή δυσθανασία τού είδους; Προγραμματισμένος θάνατος τού όντος ή απρογραμμάτιστος τού είδους; Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού περί τίνος πρόκειται, ιδού για τί πράγμα μιλάμε όταν λέμε "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε" (ΠΠΠ). Ιδού ποιο πρόβλημα έχομε να λύσομε. Ήδη διακόσιες χιλιάδες ανοϊκοί στην Ελλάδα μόνο αποσύρουν από την παραγωγή και την αναπαραγωγή ισάριθμους απογόνους τους για να τους φροντίζουν επί όλο και αυξανόμενο χρονικό διάστημα. Απόσυρση από την παραγωγή σημαίνει ότι τρέφονται με συντάξεις κι επιδόματα, που οδηγούν τους ίδιους μεν σε διαστροφή συνειδήσεων (εθίζονται να τρώνε χωρίς να εργάζονται, έξις δε δευτέρα φύσις), τη χώρα δε σε δάνεια και μνημόνια, που θα ξεπληρώσουν τα παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονά μας (διαγενεακή κερδοσκοπία: η γενιά μας τρώει το φαΐ τους, η γενιά μας τρώει τη ζωή τους). Απόσυρση από την αναπαραγωγή σημαίνει πως νέο αίμα στην κοινωνία δεν μπαίνει, η κοινωνία πάσχει από (κακοήθη) αναιμία, από κακοήθη αγενεσία (ο Κρόνος έφαγε τα παιδιά του πριν ακόμα γεννηθούν…), και σε βάθος δυο-τριών μόλις γενεών αντικαθίσταται από δημογραφικά δυναμικότερες κοινωνίες. Από την ημέρα που, αν πεθάνω, από κανενός το νου δεν θα περάσει να πει τα παιδιά μου ορφανά, με κάθε μέρα που θα περνά θα τους είμαι χρήσιμος όλο και λιγότερο ζωντανός όλο και περισσότερο πεθαμένος. Εγώ ο ίδιος δεν θα είχα κάν γεννηθεί, αν από την εποχή των προ-παππούδων μου ως σήμερα κανένας στη Γη δεν είχε πεθάνει. Για να είναι δυνατόν να έρθουν στον κόσμο τούτο δισέγγονά μου, πρέπει κάποιος να τους παραχωρήσει τη θέση του. Οποιοσδήποτε άλλος εκτός από μένα θα ήταν ανήθικο, όρισα στη διαθήκη ζωής μου. Τούτο δε το επίγραμμα στον τάφο μου παραγγέλλω: «Ού το θανείν εστί κακόν επεί τό γε μοίρ’ επέκλωσεν, αλλά το πριν τε καί ύστερον ηλικίης και γονέων πρότερον καί τέκνων ύστερον», «Δεν είναι κακό να πεθάνεις στην ώρα-σου, αλλά το: πριν την ώρα-σου, μετά την ώρα-σου, πριν τους γονείς-σου, μετά τα παιδιά-σου.» Οι γονείς μου έχουν πεθάνει. Να πεθάνω όταν δεν θα αυτοεξυπηρετούμαι είναι τώρα το χρέος μου προς το επί της Γής αθάνατο Εγώ μου (τους απογόνους μου) και προς το Εμείς μας (την κοινωνία μου). | el |
| heal.abstract | Efthanassίa of my blood red cells that are currently oxygenating my mind or dysthanassίa of me? From anemia if my red cells die earlier than their programmed time (prothanassίa), from cancer if later than their programmed time (metathanassίa). Programmed death of my cells or premature unprogrammed death of me? Efthanassίa of me or dysthanassίa of my community or society? (Dragging me, therefore, to my death as well.) Programmed death of me or premature unprogrammed death of my community or society? (And, through that, unprogrammed mine as well.) Programmed death of the individuals or unprogrammed death of the humanity? Efthanassίa of the individual being or dysthanassίa of the species? To be or not to be? that is the question, but whose? This is the thing we are talking about when we say when should we die? (WnSWD). This is the problem we have to solve. Two hundred thousand dementia patients in Greece alone withdraw from production and reproduction an equal number of their descendants to take care of them. Withdrawal from production means that they are fed on pensions and allowances, which lead them to conscience perversion (they gradually addict to eat without working, and ‘habit is a second nature’) and the country to loans and memoranda, which our children, grandchildren, and great-grandchildren will repay: Intergeneration speculation: our generation eats their food, our generation eats their life. Withdrawal from reproduction means that new blood does not enter the society, the society suffers from (malignant) anemia, malignant agenesis (Saturn ate his children before they were even born...), and in just few generations this society will be replaced by demographically more dynamic ones. From the day that, if I die, from nobody’s mind will pass to say my children orphans, with each passing day I will be useful to them less and less alive, more and more dead. Me myself would not have been born if from the time of my great-grandparents until today no one on Earth had died. For my great-grandchildren to come in life, someone must offer them hir place. To be it offered to them by anybody else but me is immoral, I have stipulated in My Testament (living will; see p. 1). And this epigram on my grave I order: “It’s not bad to die when your time comes, but before or after your time, before your parents, and after your children”. My parents have died. To die when I will not be self-served is now my debt towards my immortal Ego on Earth (towards my descendants) and towards my society, our society, our Ego. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 1η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 28/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-1P15-Dimoliatis-Metacanasia-etia-katarefsis-horas-PRAKTIKA-19se2023-be.pdf | 2.3 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
