Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33183Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Μπουκουβάλα, Άννα | el |
| dc.contributor.author | Boukouvala, Anna | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-30T09:16:30Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-30T09:16:30Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33183 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12938 | - |
| dc.identifier.uri | https://www.youtube.com/watch?v=C9vkPRYa1dM | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Spinoza | el |
| dc.subject | ύπαρξη | el |
| dc.subject | επιθυμία | el |
| dc.subject | θάνατος | el |
| dc.subject | μνήμη | el |
| dc.title | Επιθυμία ζωής, επιθυμία θανάτου: Μια σπινοζική προσέγγιση της αυτοκτονίας | el |
| dc.title | Desire for life, desire for death: a Spinozian approach to suicide | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.dateAvailable | 2023-10-30T09:17:30Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-29 | - |
| heal.bibliographicCitation | Μπουκουβάλα Ά. «Επιθυμία ζωής, επιθυμία θανάτου: Μια σπινοζική προσέγγιση της αυτοκτονίας». Στο: «Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε; (ΠΠΠ). Πρακτικά 1ου Διεπιστημονικού Συμποσίου, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 28-30 Απριλίου 2017. ISBN 978-960-233-288-7». Εκδόσεις Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, αποθετήριο Ολυμπιάς. Δεκέμβριος 2023. Άρθρο Σ104: σς 12. https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33183 & http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12938 | el |
| heal.abstract | Ο άνθρωπος, ως πεπερασμένος τρόπος στην οντολογία του Spinoza, είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο άτομο, που αποτελείται από μεγάλο αριθμό επιμέρους εξίσου σύνθετων ατόμων. Συνίσταται από σώμα και ψυχή και στο επίπεδο του σώματος η συνθετότητά του εκφράζεται μέσα από τη συνύπαρξη των επιμέρους συστατικών στοιχείων του, ενώ στο επίπεδο της ψυχής από τη συνθετότητα της ιδέας, η οποία συνιστά την ψυχή του σώματος ως υπάρχοντος ενεργά. Οτιδήποτε συμβαίνει στο σώμα έχει την αντίστοιχη έκφρασή του και στην ψυχή. Για να περάσει ο άνθρωπος στην ενεργό ύπαρξη και τη διάρκεια απαιτείται μια ιδιαίτερα πολύπλοκη δόμηση σχέσεων, μια αλυσίδα αιτίων. Η ύπαρξη, ακριβώς στο βαθμό που είναι σχέση, απαιτεί τη συναρμογή των επιμέρους μερών με τρόπο που ορίζεται από τους νόμους ή τη φύση της ουσίας που θα υπάρξει, καθορίζοντας έτσι την ατομική της ταυτότητα. Ο άνθρωπος λοιπόν, ως πεπερασμένος τρόπος, έρχεται στην ύπαρξη από τη στιγμή που τα συστατικά του μέρη, καθορισμένα έξωθεν από μια σειρά αιτιών αποκτούν αυτή τη συγκεκριμένη σχέση μεταξύ τους. Συνεχίζει να υπάρχει όσο η δύναμή που εκφράζει το conatus του διατηρεί τη σχέση αυτή στο πλαίσιο των συσχετισμών της με τις εξωτερικές δυνάμεις που επενεργούν πάνω της, αν και μπορεί, υπό την επενέργεια αυτή, να τροποποιείται στο εσωτερικό της. Αντίθετα, παύει να υπάρχει, όταν τα συστατικά μέρη μπουν σε μια νέα σχέση, συνθέτοντας έτσι την ύπαρξη κάποιου άλλου ή κάποιων άλλων τρόπων. Ο άνθρωπος υφίσταται το θάνατο ως μια τροποποίηση που υπερβαίνει το εύρος της ικανότητας προσαρμογής του. Κάθε ιδιαίτερο πράγμα κινδυνεύει να συναντήσει κάποιο ή κάποια άλλα, τα οποία θα είναι σε θέση να καταστρέψουν τη σχέση που το ορίζει. Η ανθρώπινη επιθυμία, που δεν είναι άλλη από την ίδια τη φύση ή την ουσία του ανθρώπου, είναι συνώνυμη με την ενεργό ύπαρξη και τείνει να διατηρήσει την ιδιαίτερη σχέση που ορίζει το σώμα και κατά αντιστοιχία και την ψυχή του σώματος αυτού στη ζωή, όσο εξαρτάται από την ίδια. Η επιθυμία θανάτου που οδηγεί στην αυτοκτονία δεν μπορεί, στο πλαίσιο αυτό, να κατανοηθεί παρά μέσα από το δίπολο ενεργητικότητα - παθητικότητα, που συνιστά κεντρικό θέμα της ανθρωπολογίας και της ηθικής φιλοσοφίας του Spinoza, η οποία πρώτιστα επιχειρεί όχι να κρίνει, αλλά να κατανοήσει την ανθρώπινη φύση μέσα στο πλαίσιο των αλληλεπιδράσεών της και δεν είναι μια φιλοσοφία που συλλογίζεται για το θάνατο αλλά για τη ζωή. | el |
| heal.abstract | Human being, as a finite mode in Spinoza's ontology, consists of body and mind and is an especially complex individual, constituted by a big number of equally complex individuals. Regarding the body, his complexity is expressed through the coexistence of his individual constitutive parts and that complexity is reflected in its corresponding idea, which is his mind or soul. Whatever happens in the body is reflected or expressed in the soul. Human being exists in duration as the result of a long chain of causes, which create the suitable conditions. Existence, to the extent that it is a relation, is determined by the laws or by the nature of human essence, forming thus her individual identity. Human being, therefore, as a finite mode, comes to existence from the moment where his constitutive parts, determined from a chain of causes acquire a concrete relation and continues existing as far as his power, considered as conatus, can maintain this relation against the exterior powers that act upon her. On the contrary, human being ceases existing when his constitutive parts enter in a new relation, which determines the existence of some other or certain other modes. Death is a modification that exceeds the capability of adaptation of a certain body and the corresponding mind and their dispositions to act and be acted upon. Each finite mode can be destroyed by an exterior cause. Human desire, the very nature or essence of a man, expresses human essence's active existence and as far as it can, by its own power, strives not only to persevere in existence but also to increase its power and perfection. The desire of death that leads to suicide cannot, in this context, be comprehended despite through the distinction activity - passivity, a key doctrine in Spinoza's anthropology and ethics. Spinoza’s philosophy tries not to judge but to understand human nature and human relations, through the notion of necessity, and is a meditation not on death but on life. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 2η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 29/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-2S104-BUKUVALA-Spinoza-PRAKTIKA-24mai2023-be.pdf | 505.87 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
