Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33181Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Ζάρρα, Ιλιάνα | el |
| dc.contributor.author | Zarra, Iliana | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-30T09:01:14Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-30T09:01:14Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33181 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12936 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | καλλιτεχνική δημιουργία | el |
| dc.subject | θάνατος-πέρασμα | el |
| dc.subject | μετασχηματισμός | el |
| dc.subject | αναγέννηση | el |
| dc.title | Από το φόβο στην ευθυμία και στη γονιμότητα. Ο θάνατος και η αναγέννηση στην καλλιτεχνική δημιουργία | el |
| dc.title | From fear to happiness and fertility. Death and the Renaissance in Artistic Creation | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.secondaryTitle | η περίπτωση του Pablo | el |
| heal.secondaryTitle | the Case of Pablo Picasso | en |
| heal.dateAvailable | 2023-10-30T09:02:14Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-28 | - |
| heal.bibliographicCitation | (2017). In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.abstract | Το 1915 ο Πικάσο ζωγραφίζει το κυβιστικό έργο Αρλεκίνος. Η τρέχουσα βιβλιογραφία συσχέτισε το έργο με την απώλεια της αγαπημένης του Eva Gouel, γνωστής και ως “Ομορφούλας” από την εμβληματική για το κίνημα του κυβισμού, σύνθεσή του Γυναίκα με σαντούρι (1911-12). Στο παρόν προτείνεται μια τεκμηρίωση τούτης της ερμηνείας που αναπτύσσεται αφενός γύρω από τον άξονα ταύτισης του καλλιτέχνη με τους χαρακτήρες της commedia dell’arte, σε συνδυασμό με τη μεταφυσική θλίψη του «μίμου»∙ αφετέρου, μέσα από την παρακολούθηση της σημασίας του μορφότυπου του κλόουν και του συμβολισμού τους στη μακριά πολιτισμική παράδοση. Σημαντική επιρροή για την σύλληψη τού υπό εξέταση έργου άσκησε η λογοτεχνική παραγωγή των πρωτοπόρων ποιητών που ανήκαν στον κύκλο του Πικάσο. Ο Guillaume Apollinaire, συγκεκριμένα, βασισμένος σ’ ένα μυθικό συγκρητισμό, συσχετίζει τον Αρλεκίνο με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, αποδίδοντάς του την ιδιότητα του αγγελιοφόρου των θεών που γκρεμίζει τις θύρες του κάτω κόσμου. Ο Ερμής, από την άλλη, εκτός ψυχοπομπός υπήρξε παράλληλα φίλος και εμψυχωτής των Αλχημιστών στους στόχους της έρευνάς τους. Ο συνειρμός που προκύπτει, συνεπώς, είναι ότι οι κλόουν και οι αρλεκίνοι του Πικάσο συσχετίζονται με καίριο τρόπο με τον χώρο του θανάτου. Με το πέρασμα των αιώνων το δαιμονικό ον, ο Αρλεκίνος, θα μεταμορφωθεί σε φιγούρα της κωμωδίας, εισάγοντας τη γόνιμη εναλλαγή από το αίσθημα του φόβου στο στοιχείο του κωμικού. Οπότε, ο φόβος μετατρέπεται σε ευθυμία ενώ οι χοντροειδείς ανοησίες του εξορκίζοντας το θάνατο, τελικά, τον μετατρέπουν σε δύναμη γονιμότητας. | el |
| heal.abstract | In 1915, Picasso painted the cubist work Harlequin. The current bibliography relates the work to the loss of his beloved Eva Gouel, also known as "Ma Jolie" from the iconic syncretism of the Cubism movement Woman with a guitar (1911-12). The present paper proposes a documentation of this interpretation that, on the one hand, is built around the axis of identification of the artist with the characters of Commedia dell'arte. On the other hand, this effort is also combined with the notion of metaphysical sadness of the "mime", through the observation of the meaning of the clown's format and their symbolism in the distant cultural tradition. The literary production of the pioneering poets belonging to Picasso’s social circle influenced significantly the conception of the work in question. Guillaume Apollinaire, in particular, based on a mythical comparison, associated Harlequin with Hermes Trismegistus, equating him with the messenger of the gods who broke the doors of the underworld. In addition, except from the fact that Hermes was considered to be the guide of souls, he was also an inspiring friend of the Alchemists that helped during their research achievements. As a result, the connection that arises is that Picasso's clowns and harlequins are crucially related to the scene of death. Over the centuries, the demonic being, Harlequin, was transformed into a comedy figure, marking a prolific transition from the feeling of fear to the element of comedy. In that way, fear turned into joy and its flamboyant nonsense eventually turned the latter into a force of fertility by exorcising death. | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 1η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 28/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-1P45-ZARA-FovosYonimotitaTehni-PRAKTIKA-be-1.pdf | 490.24 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
