Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33167Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Σουέρεφ, Κώστας Ι. | el |
| dc.contributor.author | Soueref, Kostas I. | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-26T17:53:42Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-26T17:53:42Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33167 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12923 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | αρχαιολογία του θανάτου | el |
| dc.subject | αρχαιολογία της ζωής | el |
| dc.subject | Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων | el |
| dc.subject | αρχαία Ήπειρος | el |
| dc.subject | θνησιμότητα στην αρχαιότητα | el |
| dc.title | Αρχαιολογία του θανάτου = Αρχαιολογία της ζωής. Τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων (ΑΜΙ) | el |
| dc.title | Archaeology of death = Archaeology of life. Exhibits of the Archaeological Museum of Ioannina (AMI) | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | - |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.classification | αρχαιολογία του θανάτου | el |
| heal.dateAvailable | 2023-10-26T17:54:42Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017-04-28 | - |
| heal.bibliographicCitation | (2017). In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.abstract | Η «αρχαιολογία του θανάτου», τομέας της αρχαιολογικής επιστήμης, διερευνά, με ποικίλα ερμηνευτικά εργαλεία, επίπεδα και όψεις των εμπειριών ζωής ατόμων, ομάδων, κοινοτήτων, κοινωνιών, και πολιτισμών. Η συστηματική συγκέντρωση ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων από τα ανθρώπινα υπολείμματα παρέχει πληροφορίες για το φύλο, την ηλικία, τη διατροφή, τις ασθένειες, τις συνθήκες θανάτου και τη θνησιμότητα. Σε συνδυασμό με τις τυπολογίες των υπολοίπων ευρημάτων της ανασκαφής, εντοπίζονται λεπτομέρειες αναφορικά με την υλικότητα του βίου, την κοινωνική τους θέση και τη χρονολόγηση. Επίσης, διαμορφώνονται προσεγγίσεις σε ταφικά έθιμα και σε ανθρώπινες σχέσεις, ερμηνείες ως προς τη δομή των κοινωνιών και τις κυριαρχούσες ιδεολογίες. Τα κτερίσματα ή κτέρεα, τα τελευταία δώρα προς τον νεκρό και προς τις φανταστικές ενδιάμεσες σκιές που θα τον οδηγούσαν και θα τον εξασφάλιζαν στον Άδη, τα συνοδευτικά στην τελευταία κατοικία τελετουργικά σκεύη με το περιεχόμενό τους, για τον καθαρμό, το συμπόσιο και τη συνδιαίτηση, αφενός συμβόλιζαν τη συμμετοχή του νεκρού στις τελετές προς τιμήν του, αφετέρου σηματοδοτούσαν την ελπίδα της ένταξής του στις υποστάσεις των θεών, μεταξύ των μακαρίων των Ηλυσίων πεδίων, όπου το συμπόσιο των καλών και αγαθών δεν τελειώνει ποτέ. Οι εθιμικές ιερουργίες για τους νεκρούς, τον παραδοσιακό αποχαιρετισμό και τη μνήμη τους, εκδήλωναν τη σημασία που επιθυμούσε να προσδώσει προς τους άλλους η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος. Καύσεις, ενταφιασμοί, ατομικές ή ομαδικές ταφές, λακκοειδείς, κιβωτιόσχημοι ή κτιστοί τάφοι και επιτύμβια σκιαγραφούν με τις παραπομπές τους το ιδεολογικό και πολιτιστικό στίγμα κάθε κοινωνίας. Τα ευρήματα για τη διαχείριση του θανάτου και για δημόσιες και απόκρυφες τελετουργίες, που προκύπτουν από την έρευνα σε τάφους και ταφές, προσδιορίζουν προβληματισμούς και συμπεράσματα. Ατομικές και συλλογικές συμπεριφορές, που διερευνώνται από την «αρχαιολογία του θανάτου», υπαινίσσονται μορφές σκέψης για το πώς αρμόζει και το πώς μπορεί να μνημειοποιηθεί η μετάβαση στην άλλη ζωή. Η Αίθουσα «Ιουλία Βοκοτοπούλου» του ΑΜΙ έχει αφιερωθεί στην «αρχαιολογία του θανάτου», με εκθέματα από ανασκαφές σε διάφορα σημεία της ενδοχώρας και των παραλίων. Στην ίδια αίθουσα εκτίθενται ανασκαφικά δεδομένα από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, όπου οι ζωντανοί, με συγκεκριμένες τελετές, προσδοκούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς. Ταφικά αντικείμενα αξιοποιούνται επιλεκτικά και σε άλλες θεματικές ενότητες του ΑΜΙ, όπως της «Προϊστορικής Ηπείρου», του «Καθημερινού βίου των Ηπειρωτών», της «Ηπείρου στη Ρωμαϊκή εποχή» | el |
| heal.abstract | The «archaeology of death» is a field of archaeological science, that investigates, using a variety of interpretative tools, different levels, and aspects of the experiences of individuals, groups, communities, societies, and cultures. The systematic gathering of quantitative and qualitative evidence from human remains provides information on sex, age, diet, disease, circumstances of death and mortality. In combination with the typologies of the remaining finds of the excavation, details are identified regarding the materiality of life, the social position of humans and dating. Moreover, approaches to burial customs and human relations, interpretations regarding the structure of societies and dominant ideologies are formed. The furnishings, the last gifts to the deceased and to the imaginary intermediate shadows that would guide him in Hades, the ritual vessels accompanying the final abode with their contents, for purification, banqueting and communion, on the one hand they symbolized the participation of the deceased in the ceremonies in his honor, on the other hand they signaled the hope of his inclusion in the presence of the gods, among the blessed on the Elysian fields, where the banquet of the good never ends. The customary rites for the dead, the traditional farewell and their memory, manifested the importance that the family and the social environment wished to give to others. Cremations, burials, individual or group burials, pit-shaped, cist or tile-covered graves and tombstones outline with their references the ideological and cultural stigma of each society. Findings on the management of death and on public and occult rites, arising from the survey of tombs and burials, raise considerations and lead to conclusions. Individual and collective behaviors, explored by the 'archaeology of death', hint at ways of thinking about how the transition to the afterlife is appropriate and can be memorialized. The Hall "Ioulia Vokotopoulou" of the AMI is dedicated to the "archeology of death", with exhibits from excavations in various parts of the interior and the coasts. In the same hall, excavation data from the Necromanteion of Acheron (Preveza Prefecture) are exhibited, where the living, with specific ceremonies, expected to communicate with the dead. Burial objects are also used selectively in other thematic units of AMI, such as "Prehistoric Epirus", "Daily life of the Epirotes", "Epirus in the Roman era". | en |
| heal.fullTextAvailability | false | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | full paper | - |
| Appears in Collections: | 1η Ημέρα (1ο ΠΠΠ - 28/4/2017) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-1P73-SUEREF-Arheoloyia-canatu-PRAKTIKA-4un2023-be.pdf | 630.39 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
