Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33150Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Σκρίμπα, Ειρήνη | el |
| dc.contributor.author | Ραλλάκη, Δήμητρα | el |
| dc.contributor.author | Skrimpa, Eirini | en |
| dc.contributor.author | Rallaki, Dimitra | en |
| dc.date.accessioned | 2023-10-24T07:53:10Z | - |
| dc.date.available | 2023-10-24T07:53:10Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/33150 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12906 | - |
| dc.rights | Default License | - |
| dc.subject | Πόλη | el |
| dc.subject | Ψηλό κτίριο | el |
| dc.subject | Ουρανοξύστης | el |
| dc.subject | Ανάπτυξη πόλης | el |
| dc.subject | Λειτουργικό πρόγραμμα | el |
| dc.subject | Νέα Υόρκη | el |
| dc.subject | Αστικός σχεδιασμός | el |
| dc.subject | Κλίμακα | el |
| dc.subject | City | en |
| dc.subject | Tall building | en |
| dc.subject | Skycraper | en |
| dc.subject | City evolution | en |
| dc.subject | Functional program | en |
| dc.subject | New York | en |
| dc.subject | Urban planing | en |
| dc.subject | Scale | en |
| dc.title | Η τυπολογία του ουρανοξύστη | el |
| dc.title | Skyscraper typology | en |
| heal.type | bachelorThesis | el |
| heal.type.en | Bachelor thesis | en |
| heal.type.el | Προπτυχιακή/Διπλωματική εργασία | el |
| heal.secondaryTitle | από το διεθνές στυλ στην κάθετη πόλη | el |
| heal.secondaryTitle | from international style to the vertical city | en |
| heal.classification | Σύνδεση ψηλών κτιρίων και εικόνας της πόλης | el |
| heal.classification | Connection between tall buildings and the view of the city | en |
| heal.dateAvailable | 2023-10-24T07:54:10Z | - |
| heal.language | el | el |
| heal.access | free | el |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή | el |
| heal.publicationDate | 2023-09-28 | - |
| heal.abstract | Η εξέλιξη των πόλεων, είναι άμεσα συνυφασμένη με το ερώτημα: τι εννοούμε με τον όρο «πόλη»; Προς το παρόν, δεν υπάρχει παγκόσμια συμφωνία για το τι είναι μια πόλη. Μια πόλη είναι πολύ περισσότερα από ένα φυσικό αποτύπωμα σε έναν χάρτη. Είναι μια οργανική οντότητα με τη δική της ταυτότητα και ικανότητα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των κατοίκων της, καθώς και να επηρεάζει την γύρω περιοχή. Ο οργανισμός που αποκαλείται πόλη αποτελείται από τέσσερα βασικά κύτταρα πάνω στα οποία βασίζεται το λειτουργικό της πρόγραμμα: -Εργασία -Κατοικία -Αναψυχή -Δημόσιος Χώρος. Ήδη από τον 19ο αιώνα ένα μέρος του δυτικού κόσμου γνωρίζει για πρώτη φορά μια αύξηση στα μεγέθη των πόλεων. Αυτή η δημογραφική ανάπτυξη, που περιλαμβάνει την κατοίκηση νέων εδαφών και την πύκνωση του πληθυσμού στα ήδη υπάρχοντα, οδηγεί στην διαστολή των ορίων των δήμων, οπού προάστια και πόλη ενώθηκαν. Έχουμε να κάνουμε με μια αστική ανάπτυξη που οδηγεί, σε αλλαγές στην δομή της κοινωνίας, η οποία απαντάται στον χώρο. Εκείνο που δείχνουν οι χάρτες εξέλιξης των αστικών συγκεντρώσεων είναι μια επιτόπια πύκνωση, μια διεύρυνση κηλίδων που ξεκινούν από ήδη υπάρχοντα κέντρα. Η κινητικότητα αυτή ανεβάζει παντού τα επίπεδα αστικοποίησης, αλλά επιτρέπει να παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό οι έντονες ασυμμετρίες των τοπικών καταμερισμών (πυκνοκατοικημένο κέντρο-εγκατάλειψη προαστίου). Τα χαρακτηριστικά αυτά της εξέλιξης των πληθυσμών συνδέονται με τη διαφορετική αντιμετώπιση του κέντρου από την περιφέρεια στην ανάπτυξη των πόλεων, που ρυθμίζουν και συγχρόνως αποκαλύπτουν τις μεταβολές στην αστική διάρθρωση. Ανέκαθεν η εξάπλωση της πόλης βασίζονταν στην οριζόντια ανάπτυξη και επικεντρώνονταν στην συγκέντρωση του πληθυσμού σε ένα μεγάλο κομμάτι γης. Το πρόβλημα του ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού πιέζει την ανάγκη για ζωτικό χώρο. Οι πολίτες που συσσωρεύτηκαν στα αστικά κέντρα προκάλεσαν την αλλαγή των χωρικών αναγκών (μορφή και εικόνα του αστικού τοπίου). Και για αυτό ο σχεδιασμός της πόλης στρέφεται στην εκμετάλλευση του κατακόρυφου άξονα και ξεκινά να επαναπροσδιορίζει την ανάπτυξη της πόλης από οριζόντια σε κάθετη, στρεφόμενος προς το ύψος έστω και σημειακά. Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, για παράδειγμα, ανταποκρίθηκαν διογκούμενες σε ύψος. Η γέννηση του ψηλού κτιρίου, που ονομάστηκε ουρανοξύστης, είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας μιας κοινωνίας που μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε ένα σενάριο, στο οποίο οι χωρικές ανάγκες αυξάνονται, αλλά ο χώρος μειώνεται. Το μέγεθος αυτών των νέων κτιρίων, έρχεται να αλλάξει την εικόνα της πόλης. Οι διασκορπισμένοι πύργοι στην πόλη αποτελούν μια νέα κουλτούρα. Η αρχιτεκτονική τάση του 20ου αιώνα ενίσχυε την θεωρία ότι ο ουρανοξύστης αποτελεί το κτίριο του μέλλοντος, όχι μόνο για τα δεδομένα της Αμερικής αλλά ολόκληρου του κόσμου. ήδη από το 1929-1930, μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο: την περίοδο της εγκαθίδρυσης της μοντέρνας αρχιτεκτονικής και της μετάδοσης της ‘’διεθνούς μεθόδου’’. Είναι ουσιαστικά η έκφραση της μεθόδου που προσπάθησε να καθορίσει νέες και πιο ευδιάκριτες σχέσεις ανάμεσα στο περιεχόμενο και τη μορφή. Η ιστορία του ουρανοξύστη ξεκινά από το Άμστερνταμ του 17ου αιώνα. Σχεδιάστηκε μια λειτουργική πόλη, που ήταν σχεδιασμένη, όχι μόνο γύρω από την αποδοτικότητα αλλά και σύμφωνα με της ιδέες της βιωσιμότητας. Το Άμστερνταμ υπήρξε ο προάγγελος ενός νέου είδους πόλης, βασισμένης στον καταναλωτισμό και τον ατομικισμό, καθώς και στον οικονομικό καπιταλισμό. Η Νέα Υόρκη ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά «επίσημα» το 1626 από Ολλανδούς αποίκους, και αρχικά ονομάστηκε Νέο Άμστερνταμ. Ο σχεδιασμός βασίζεται σε ένα πλέγμα κάθετων και οριζόντιων δρόμων που εξαπλώνονται σε όλο το νησί. Στο πλέγμα όλα τα μπλοκ είναι το ίδιο. Ορίζει μία νέα ισορροπία ανάμεσα στον έλεγχο και στον από-έλεγχο, στο οποίο η πόλη μπορεί να είναι ταυτόχρονα διατεταγμένη και ευέλικτη. Η «φανταστική» αυτή ιδέα της κάθετης πόλης του μέλλοντος, ενισχύθηκε από την δημιουργία του θεματικού πάρκου του Coney Island (1903), της Νέας Υόρκης. Το Coney Island δημιουργήθηκε για να προσομοιάσει την ταχύτητα και την αισθητηριακή διέγερση της νέας αστικής ζωής μέσα από το πρίσμα της διασκέδασης. Εκεί εξετάστηκε η μελλοντική κοινωνία του «θεάματος» σε επίπεδο τεχνολογικό και πολιτιστικό. Η τεχνολογική φύση του Coney Island με τα τεχνητά περιβάλλοντα που είχε δημιουργήσει, ξανά εμφανίζονται στο Μανχάταν ως εργαλεία, που μετατρέπουν τον ακατέργαστο χώρο σε χώρους γραφείων με τον πιο αποδοτικό τρόπο. Οι πρώτοι ουρανοξύστες, με σκελετό από σίδηρο ή χάλυβα, εμφανίζονται στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο πρώτος ουρανοξύστης θεωρείται το Home Insurance Building στο Σικάγο (1885), παρόλο που ήταν μόνο 10 ορόφων. Μέσω αρχιτεκτονικών και μηχανικών καινοτομιών, η εικόνα του ουρανοξύστη αλλάζει. Το 1932 με την δημιουργία του PSFS Building στην Φιλαδέλφεια, σχεδιασμένο στις αρχές του Style International, η μορφή του ουρανοξύστη να διεθνοποιείται. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύχθηκε η πόλη είχε να κάνει οπωσδήποτε με τους περιορισμούς του zoning law, καθώς ανάγκασε τους αρχιτέκτονες των ουρανοξυστών να επινοήσουν δημιουργικούς τρόπους για την διατήρηση του φωτός και του αέρα στο επίπεδο του δρόμου. Οι ουρανοξύστες της δεκαετίας του 1920 μειώνονταν βαθμιδωτά καθ’ ύψος με τη μορφή κώνου όσο απομακρύνονταν από τον δρόμο. Οι πρώτοι ουρανοξύστες που εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης, της οικονομικής οργάνωσης των αμερικανικών επιχειρήσεων και της εντατικής χρήσης γης. Η ιδέα της μεικτής προγραμματιστικής χρήσης εισήχθη για πρώτη φορά από τον Ολλανδό αρχιτέκτονα Rem Koolhaas στο βιβλίο του, Delirious New York . Επαναπροσδιορίζοντας την χρήση του ουρανοξύστη στις νέες αστικές ανάγκες, και αποδίδοντας του παραπάνω από μια χρήσεις, περνάμε από την εποχή του διεθνούς στυλ, στην εποχή του ουρανοξύστη του οποίου οι λειτουργίες αλλάζουν και διευρύνονται συνεχώς, ταιριάζοντας πιο πολύ στο προφίλ της πόλης που είναι δυναμική και όχι στατική. Ένα κτήριο μικτής χρήσης στοχεύει να συνδυάσει τρεις ή περισσότερες χρήσεις σε μια δομή. Οι θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις βασισμένες στις θεωρίες της κάθετης ανάπτυξης που πραγματεύεται η παρούσα εργασία αφορούν τα project: Ville Radieuse του Le Corbusier, Neighborhood Unit του Charles Αrthur, METACITY / DATATOWN των MVRDV και το De Rotterdam των ΟΜΑ. Η έννοια της κλασικής πόλης αλλάζει. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις εφαρμοστούν σε μεγαλύτερη κλίμακα, μπορεί να δημιουργήσει νέα οικοσυστήματα. | el |
| heal.abstract | The evolution of cities is closely intertwined with the question of what we mean by the term "city." Currently, there is no global consensus on what constitutes a city. A city is much more than a physical footprint on a map; it is an organic entity with its own identity and the ability to meet the needs of its residents while influencing the surrounding area. The organization referred to as a city consists of four fundamental cells upon which its functionality is based: Work, Residence, Recreation, and Public Space. Already in the 19th century, parts of the Western world experienced the first significant urban population growth, which involved inhabiting new territories and increasing the population density in existing areas. This led to the expansion of municipal boundaries, where suburbs and cities merged. This urban development has brought about changes in societal structure, responding to space. The evolution of urban populations is connected to the differential treatment of the city center and the periphery in city development, regulating and simultaneously revealing changes in urban structure. Traditionally, the city's spread was based on horizontal expansion, focusing on concentrating the population over a large land area. However, the ever-increasing population pressures the need for vital space. The citizens congregated in urban centers, bringing changes to spatial requirements and the urban landscape's form. Consequently, city planning shifted towards vertical development, emphasizing height, even if only sporadically. Cities like New York, for instance, responded by growing vertically. The birth of tall buildings, called skyscrapers, is a result of society's effort to develop within a scenario where spatial needs increase, but space diminishes. The size of these new buildings significantly alters the city's appearance. Scattered towers in the city constitute a new culture. The architectural trend of the 20th century reinforced the theory that the skyscraper is the building of the future, not only for America but for the entire world. Already from 1929-1930, a new era began: the establishment of modern architecture and the dissemination of the "International Style." It essentially represents the method that attempted to establish new and more distinct relationships between content and form. The history of the skyscraper starts in 17th century Amsterdam, which designed a functional city planned not only for efficiency but also based on sustainability ideas. Amsterdam was a precursor to a new kind of city, based on consumerism, individualism, and economic capitalism. New York was officially discovered in 1626 by Dutch settlers, initially named New Amsterdam. Its design was based on a grid of vertical and horizontal streets that spread across the entire island. In this grid, all blocks were identical, defining a new balance between control and non-control, where the city could be both organized and flexible. The "fantasy" of the vertical city of the future was reinforced by the creation of Coney Island (1903), New York's amusement park. Coney Island was designed to simulate the speed and sensory excitement of the new urban life through the prism of entertainment. It examined the future society of "spectacle" on technological and cultural levels. The technological nature of Coney Island, with its artificial environments, reappeared in Manhattan as tools that transformed raw space into office spaces most efficiently. The first skyscrapers with iron or steel frameworks appeared in the late 19th and early 20th centuries. The first skyscraper is considered to be the Home Insurance Building in Chicago (1885), even though it was only 10 stories tall. Through architectural and engineering innovations, the skyscraper's image changed. In 1932, with the creation of the PSFS Building in Philadelphia, designed in the early International Style, the skyscraper's form began to internationalize. The way the city developed was undoubtedly related to the zoning law restrictions, which forced skyscraper architects to invent creative ways to maintain light and air at street level. The first skyscrapers of the 1920s gradually tapered upwards in a cone shape as they moved away from the street. The first skyscrapers in the United States were the result of economic development, the economic organization of American businesses, and intensive land use. The idea of mixed-use planning was first introduced by Dutch architect Rem Koolhaas in his book "Delirious New York." By redefining the use of skyscrapers according to new urban needs and attributing multiple functions, we move from the era of the International Style to the skyscraper, whose functions constantly change and expand, better fitting the profile of a dynamic city. A mixed-use building aims to combine three or more uses in one structure. The theoretical and practical approaches based on vertical development theories addressed in this work include projects such as Le Corbusier's Ville Radieuse, Charles Arthur's Neighborhood Unit, MVRDV's METACITY / DATATOWN, and OMA's De Rotterdam. The concept of the classic city changes, and if applied on a larger scale, such approaches can create new ecosystems. | en |
| heal.advisorName | Γαλανός, Κάρολος Κωνστντίνος Στυλιανός | el |
| heal.committeeMemberName | Κοτζία, Αικατερίνη | el |
| heal.committeeMemberName | Νικολοβγένης, Ανδρέας | el |
| heal.committeeMemberName | Γαλανός, Κάρολος Κωνστντίνος Στυλιανός | el |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | el |
| heal.numberOfPages | 63 σ. | el |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Ερευνητικές εργασίες φοιτητών - ΑΡΧ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Δ.Ε. Ραλλάκη Δήμητρα, Σκρίμπα Ειρήνη, Η τυπολογία του ουρανοξύστη απο το Διεθνές Στυλ στην Κάθετη Πόλη (2023).pdf | 402.39 MB | Adobe PDF | View/Open |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
