Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/32635Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Δημολιάτης, Γιάνης | el |
| dc.contributor.author | Dimoliatis, Ioannis | en |
| dc.date.accessioned | 2023-05-10T11:12:58Z | - |
| dc.date.available | 2023-05-10T11:12:58Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/32635 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12442 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Συμπόσια | el |
| dc.title | Γιατί ένα τέτοιο Συμπόσιο; Έχει η ιατρική υπερβεί τα όριά της; ("ύβρις") Τι απαντά η Κοινωνία: 144 συμμετέχοντες έγραψαν | el |
| dc.title | Why Such a Symposium? Has medicine overgone its limits? ("hubris") What does the society answer: 144 symposium attendees wrote | en |
| dc.type | conferenceItem | - |
| heal.type | conferenceItem | el |
| heal.type.en | Conference presentation | en |
| heal.type.el | Δημοσίευση σε συνέδριο | el |
| heal.dateAvailable | 2023-05-10T11:13:58Z | - |
| heal.language | el | el |
| heal.access | free | el |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.publicationDate | 2017 | - |
| heal.bibliographicCitation | Δημολιάτης, Γιάνης (2017). Γιατί ένα τέτοιο Συμπόσιο; Έχει η ιατρική υπερβεί τα όριά της; ("ύβρις") Τι απαντά η Κοινωνία: 144 συμμετέχοντες έγραψαν In 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.abstract | Σκοπός αυτού του συμποσίου δεν ήταν μια ακόμα γενική κι αφηρημένη συζήτηση περί θανάτου, αλλά η αγκυρωμένη στην πραγματικότητα συμβολή στην επίλυση του πιο κρίσιμου προβλήματος δημόσιας υγείας (αν όχι επιβίωσης) της χώρας που δεν έχει ακόμα αποφασίσει πότε πρέπει να πεθαίνουν (και, επομένως, να ανανεώνονται) οι πολίτες της. Ζητήθηκε από όσους είχαν εγγραφεί στο Συμπόσιο να περιγράψουν ανώνυμα, ηλεκτρονικά, ένα δικό τους περιστατικό που πολύ τούς προβλημάτισε (διάγνωση, ιστορικό, πότε έπρεπε να πεθάνει, πότε θα ήθελαν να πεθάνουν αν οι ίδιοι βρισκόταν στη θέση του και πώς θα διασφάλιζαν τη θέλησή τους, πότε πρέπει να πεθαίνει ο άνθρωπος, ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα δημόσιας υγείας, τι θα ήθελαν να ρωτήσουν τους ομιλητές του συμποσίου). Αποκρίθηκαν 47 άντρες κι 97 γυναίκες. Κάτω των 30 ετών 93, 30-44,9 22, 45-59,9 21, 60+ 8. Φοιτητές Ιατρικής 89, φοιτητές άλλης σχολής υγείας 3, γιατροί 5, άλλοι επαγγελματίας υγείας 15, συγγενείς που φροντίζουν (ή φρόντισαν) μακροχρόνια πάσχοντα 13, διάφορα 13: δείγμα μη αντιπροσωπευτικό της δημογραφικής σύνθεσης του πληθυσμού. Περιέγραψαν 143 περιστατικά, κακοήθειες 50, εγκεφαλικά 28, άνοιες 14, τροχαία 11, εμφράγματα 6, εικοσιτέσσερις άλλες διαγνώσεις 34. Το περιστατικό τους έπρεπε να πεθάνει την πρώτη μέρα 6 (5,6%), νωρίτερα 39 (36,4%), τότε που πέθανε 26 (24,3%), αργότερα 32 (29,9%), ποτέ 4 (3,7%), σύνολο 107 (100%). Άρα οι 26 (24,3%) που δήλωσαν ότι έπρεπε να πεθάνει τότε που πέθανε έκριναν ότι πέθανε στην ώρα του (ευθανασία), οι 45 (42,1%: οι 6 που δήλωσαν ότι το περιστατικό τους έπρεπε να πεθάνει την πρώτη στιγμή και οι 39 ότι έπρεπε να πεθάνει νωρίτερα) έκριναν ότι το περιστατικό τους πέθανε μετά την ώρα του (μεταθανασία), και οι 36 (33,6%: οι 32 που δήλωσαν ότι έπρεπε να πεθάνει αργότερα και οι 4 που δήλωσαν ότι δεν έπρεπε να πεθάνει ποτέ) έκριναν ότι πέθανε πριν την ώρα του (προθανασία). Αν οι ίδιοι βρίσκονταν στη θέση του περιστατικού τους θα ήθελαν να πεθάνουν την πρώτη μέρα 15 (10,4%), νωρίτερα 43 (29,9%), τότε που πέθανε το περιστατικό τους 37 (25,7%), αργότερα 21 (14.6%), ποτέ 28 (19.4%), σύνολο 144 (100%). Άρα οι 37 (25,7%) που δήλωσαν ότι θα ήθελαν να πεθάνουν τότε που πέθανε το περιστατικό τους έκριναν ότι το περιστατικό τους πέθανε στην ώρα του (ευθανασία), οι 58 (40,3%: οι 15 που δήλωσαν ότι θα ήθελαν να πεθάνουν την πρώτη μέρα και οι 43 που θα ήθελαν να πεθάνουν νωρίτερα απ’όταν πέθανε το περιστατικό τους) έκριναν ότι το περιστατικό τους πέθανε μετά την ώρα του (μεταθανασία), και οι 49 (34%: οι 21 που δήλωσαν ότι θα ήθελαν να πεθάνουν αργότερα και οι 28 που δήλωσαν ότι θα ήθελαν να μην πεθάνουν ποτέ) έκριναν ότι το περιστατικό τους πέθανε πριν την ώρα του (προθανασία). Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τί ακριβώς είπαν και πώς το είπαν. Για παράδειγμα, η εμπειρία ενός γιατρού άνω των 60 ετών και μιας γιατρού κάτω των 30 ετών, που περιγράφουν επαναφορά στη μαρτυρική νόσο και όχι στη ζωή ο πρώτος, καταδίκη ολόκληρης οικογένειας μετά καθυστερημένη καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση από πολίτη η δεύτερη, δεν μπορούν να κατανοηθούν παρά μόνο με ανάγνωση του πρωτοτύπου (Μέρος E, περιστατικά 6 και 9). | el |
| heal.abstract | The purpose of this symposium was not yet a general and abstract discussion on death, but the reality-based contribution to solving the most critical public health (if not survival) problem of the country that has not yet decided when must its citizens die? (i.e., when they must be renewed?) Those who had registered for the Symposium were asked to describe anonymously, electronically, an incident which has troubled them (diagnosis, history, when s/he had to die, when they themselves would like to die if they were in their incident’s position and how they would ensure their will, when should the human-being die, what is the biggest public health problem, what would they like to ask the symposium speakers). Forty-seven men and 97 women responded. Under 30 years 93, 30-44.9 22, 45-59.9 21, 60+ 8. Medical students 89, students at another health school 3, physicians 5, other health professionals 15, relatives who are (or were) long-term caregivers to relative sufferers 13, miscellaneous 13: Sample not representative of the demographic composition of the population. They described 143 incidents: malignancies 50, strokes 28, dementias 14, traffic accidents 11, heart attacks 6, twenty-four other diagnoses 34. They wrote (open question) that their incident had to die on the first day 6 (5.6%), earlier 39 (36.4%), when it died 26 (24.3%), later 32 (29.9%), never 4 (3.7%), total 107 (100%). So, the 26 (24.3%) who wrote that their incident should die when it died judged that it died on its time (efthanassίa, ‘euthanasia’, mature death). The 45 (42.1%; 6 who wrote that their incident should die on the first moment plus 39 who wrote that it should have died sooner) judged that their incident died after its time (metathanassίa, postmature death). And the 36 (33.6%; 32 who wrote that their incident should die later plus 4 who wrote that their incident should never die) judged that their incident died before its time (prothanassίa, premature death). If they themselves were in the position of their incident (closed question), they chosen they wish to die on the first day 15 (10.4%), earlier 43 (29.9%), when their incident died 37 (25.7%), later 21 (14.6%), never 28 (19.4%), total 144 (100%). So, the 37 (25.7%) who chosen that they wish to die when their incident died judged their incident to have died on its time (efthanassίa). The 58 (40.3%; the 15 who chosen that they wish to die on the first day plus the 43 who chosen that they wish to die earlier) judged that their incident died after its time (metathanassίa). And the 49 (34%; the 21 who chosen that they wish to die later plus the 28 who chosen that they wish never to die) judged that their incident died before its time (prothanassίa). However, nothing can replace what exactly they wrote and how exactly they wrote it. For example, the experience of a doctor over 60 years of age and a doctor under 30 years of age, who describe the return to martyrdom rather than life, the condemnation of an entire family after delayed CPR by a citizen, respectively, can become deeply understandable only by reading the original (Part E, incidents 6 and 9). | en |
| heal.publisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| heal.conferenceName | 1o Διεπιστημονικό Συμπόσιο "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" | el |
| heal.conferenceItemType | other | el |
| Appears in Collections: | ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| ORISTIKO-001-Yiati-ena-tetjo-simposio-Peristatiko-pu-sas-provlimatise-PRAKTIKA 29se2023-be.pdf | Το περιστατικό που σας προβλημάτισε | 50.07 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
