Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/32524Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Κυριαζοπούλου, Κατερίνα | el |
| dc.contributor.author | Kyriazopoulou, Katerina | en |
| dc.date.accessioned | 2023-03-20T11:41:07Z | - |
| dc.date.available | 2023-03-20T11:41:07Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/32524 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.12335 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/restrictedAccess | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Διαγραμματική σκέψη | el |
| dc.subject | Tεχνικές διαγραμματοποίησης | el |
| dc.subject | Mέθοδοι διαγραμματοποίησης | el |
| dc.subject | Φαινομενολογικά διαγράμματα | el |
| dc.subject | Διαγράμματα πόλης | el |
| dc.subject | Εμπειρία | el |
| dc.subject | Αισθήσεις | el |
| dc.subject | Συναισθησία | el |
| dc.subject | Ριζωματική λογική | el |
| dc.subject | Αφηρημένη μηχανή | el |
| dc.subject | Diagrammatic thinking | en |
| dc.subject | Diagramming techniques | en |
| dc.subject | Diagramming methods | en |
| dc.subject | Phenomenological diagrams | en |
| dc.subject | City diagrams | en |
| dc.subject | Experiences | en |
| dc.subject | Senses | en |
| dc.subject | Synaesthesia | en |
| dc.subject | Rhizomatic logic | en |
| dc.subject | Abstract machine | el |
| dc.subject | Deleuze | el |
| dc.title | Το διάγραμμα ως μια αφηρημένη μηχανή | el |
| dc.title | The diagram as an abstract machine | en |
| dc.type | info:eu-repo/semantics/masterThesis | * |
| heal.type | masterThesis | el |
| heal.type.en | Master thesis | en |
| heal.type.el | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| heal.secondaryTitle | εφαρμογές, μέθοδοι και τεχνικές ενός ενεργού διαγράμματος | el |
| heal.secondaryTitle | practices, methods and techniques of a active diagram | en |
| heal.language | el | el |
| heal.access | campus | el |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή | el |
| heal.recordProvider | Ioannina. Faculty of Engineering | en |
| heal.publicationDate | 2023-02-15 | - |
| heal.abstract | Με αφετηρία την παραδοχή ότι οι μέθοδοι σχεδιασμού έχουν αποκτήσει τις τελευταίες δεκαετίες εξαιρετική σημασία, μπορούμε να θεωρήσουμε την αρχιτεκτονική θεωρία ως την ιστορία του διαγράμματος. Το διάγραμμα θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα είδος θεωρητικού εργαλείου καθώς αποτελεί κάτι περισσότερο από απλή γεωμετρία, έρευνα, απεικόνιση, δομή ή και την υπέρθεση όλων αυτών. Αποτελεί πιθανώς το σύνολο και την ουσία όλων των παραπάνω. Παρόλα αυτά η μετάβαση από την καθαρή διαμόρφωση σε ολόκληρη την οικονομία της αρχιτεκτονικής παραγωγής το καθιστά ένα μέσο που καλύπτει τα πάντα. Η παρούσα έρευνα θα εξετάσει σε πρώτη φάση την ανάγκη υιοθέτησης ενός διαγραμματικού πυρήνα σκέψης, η οποία θεωρείται καίριας σημασίας ειδικότερα σε μια εποχή που παρατηρείται μια επιφανειακή αντίληψη της έννοιας και της χρήσης του διαγράμματος στην αρχιτεκτονική εκπαίδευση και αντίστοιχα στην επαγγελματική πρακτική. Ενώ το «διάγραμμα» υποδηλώνει τη σχηματοποίηση, οι τόποι από την άλλη φαίνεται νοηματικά και πυκνωτικά να αντιστέκονται σε αυτή τη σχηματοποίηση. Οφείλουν επομένως να προσεγγίζονται όχι μόνο ως αναπαραστατικά εργαλεία, που παράγουν μόνο εικονικότητα, αλλά και ως διανοητικά εργαλεία διερεύνησης, που θα αποκτούν επεκτατική δυνατότητα μέσα από την οποία το νόημα θα ξεχύνεται παντού αντί να παραμερίζεται υπερβολικά στην απλοποίηση. Επιπλέον η έμφαση που δίνεται, από την αρχιτεκτονική εκπαίδευση, στην μεταμόρφωση της οπτικής αντίληψης του σχεδιαστή, παραμελεί άλλες μεταβλητές που μπορεί να έχει αυτό, όπως η σκέψη, ο χρόνος και ο χώρος καθώς ακουστικές, οπτικές και οσφρητικές διαδικασίες. Σε συνδυασμό λοιπόν, με την παραπάνω παρατήρηση και με την αναφορά των διάφορων προβλημάτων, κενών και κριτικών που εντοπίζονται στο πεδίο των διαγραμμάτων στην αρχιτεκτονική ένα σύστημα παροχής και παραγωγής πληροφορίας που ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα, όπου διατηρούνται τέτοιες μεταβλητές καθίσταται αναγκαίο. Στη συνέχεια μελετάτε η έννοια του διαγράμματος μέσα από το έργο των Deleuze και του Guattari, ως μια ‘αφηρημένη μηχανή’, προκειμένου να κατανοηθεί το διάγραμμα ως ένα πολυδιάστατο/μη οπτικό μέσο. Σε δεύτερη φάση και με βάση τα παραπάνω προτείνεται η χρήση βιωματικών/συναισθητικών/φαινομενολογικών διαγραμματικών τεχνικών και μεθόδων που έχουν ως βάση τους μια ριζωματική λογική και αποσκοπούν στην αλλαγή αντίληψης της σκέψης του σχεδιαστή. Τέλος παρουσιάζονται εφαρμογές μιας φαινομενολογικής προσέγγισης τους διαγράμματος στην πρακτική αλλά και μέθοδοι ενός σύγχρονου διαγράμματος που βλέπει την πόλη ως ένα διαδραστικό/ενεργό διάγραμμα και όχι την πόλη ως διάγραμμα, κατανοώντας έτσι την ύπαρξη ενός μελλοντικού διαγράμματος με την Μετά-Ντελεζιανή έννοια του. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω σκοπός αυτής της έρευνας είναι πως με την εστίαση σε μια πιο διαγραμματική/ριζωματική λογική και με τη χρήση είτε αναλογικών/ φαινομενολογικών είτε ψηφιακών τεχνικών και μεθόδων διαγραμματοποίησης είτε σε συνδυασμό των δύο μπορούν να καθιερωθούν αμοιβαίες και αμφίδρομες σχέσεις μεταξύ αυτών, των ψηφιακών μέσων και της αρχιτεκτονικής με σκοπό την ανάπτυξη κατανόησης του ψηφιακού διαγράμματος ως βελτιωμένο μέσο τοποθέτησης πληροφοριών στο χώρο και στο χρόνο, αλλά και το πως με τη αλληλοτροφοδότηση αυτών μπορούν να γεννηθούν/παραχθούν νέες δυνατότητες στα αρχικά στάδια της αρχιτεκτονικής σύνθεσης. | el |
| heal.abstract | Starting from the assumption that design methods have acquired exceptional importance in recent decades, we can consider architectural theory as the history of the diagram. The diagram could be considered a kind of theoretical tool as it is more than just geometry, research, visualization, structure or even the superposition of all these. It is probably the whole and essence of all of the above. Nevertheless, the transition from pure configuration to the entire economy of architectural production makes it an all-encompassing medium. The present research will examine in the first phase the need to adopt a diagrammatic core of thought, which is considered crucial especially at a time when there is a superficial perception of the concept and use of the diagram in architectural education and respectively in professional practice. While the “diagram” denotes schematization, the places on the other hand seem conceptually and densely to resist this schematization. They must therefore be approached not only as representational tools, producing only virtuality, but also as intellectual tools of investigation, acquiring an expansive potential through which meaning is poured out everywhere instead of being pushed too far into simplification. In addition, the emphasis given, from architectural education, to the transformation of the visual perception of the designer, neglects other variables that this may have, such as thought, time and space as well as auditory, visual and olfactory processes. In combination, therefore, with the above observation and with the reference of the various problems, gaps and criticisms identified in the field of diagrams in architecture, a system of providing and producing information that corresponds to today’s data, where such variables are preserved, becomes necessary. In the following, the concept of the diagram is analyzed through the work of Deleuze and Guattari, as an ‘abstract machine’, in order to understand the diagram as a multidimensional/non-visual medium. In a second phase and based on the above, it is proposed to use experiential / synesthetic / phenomenological diagrammatic techniques and methods based on a rhizomatic logic which aim to change the perception of the designer’s thinking. Finally, applications of a phenomenological approach to the diagram in practice are presented, as well as methods of a modern diagram that views the city as an interactive/active diagram and not the city as a diagram, thereby understanding the existence of a future diagram in its Post-Deleuzian sense. According to the above, the purpose of this research is that by focusing on a more diagrammatic / rhizomatic logic and by using either analog / phenomenological or digital techniques and methods of diagramming or in a combination of the two, mutual and two-way relationships can be established between them, digital media and architecture in order to develop an understanding of the digital diagram as an improved means of placing information in space and time, but also how by feeding each other new possibilities can be produced in the early stages of architectural composition. | en |
| heal.advisorName | Πετειναρέλης, Αλέξανδρος | el |
| heal.committeeMemberName | Πατσαβός, Νικόλαος | el |
| heal.committeeMemberName | Πάνος, Απόστολος | en |
| heal.committeeMemberName | Πετειναρέλης, Αλέξανδρος | el |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολυτεχνική Σχολή. Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών | el |
| heal.academicPublisher | y of Ioannina. Faculty of Engineering. Department of Architectural Engineering | en |
| heal.academicPublisherID | uoi | el |
| heal.numberOfPages | 35 σ. | el |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Ερευνητικές εργασίες φοιτητών - ΑΡΧ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Μ.Ε Κυριαζοπούλου Κατερίνα (2023).pdf | 4.2 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
