Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31034Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Παπάζογλου, Ευάγγελος-Ίων | el |
| dc.date.accessioned | 2021-05-14T10:31:24Z | - |
| dc.date.available | 2021-05-14T10:31:24Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31034 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.10863 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Διπολική διαταραχή | el |
| dc.subject | Νευροδιαβίβαση | el |
| dc.subject | Πρωτεϊνικές κινάσες | el |
| dc.subject | Λίθιο | el |
| dc.subject | Bipolar disorder | en |
| dc.subject | Neurotransmission | en |
| dc.subject | Protein kinases | en |
| dc.subject | Lithium | en |
| dc.title | Η φαρμακολογική προσέγγιση της διπολικής διαταραχής | el |
| dc.title | The pharmacological approach of bipolar disorder | en |
| heal.type | masterThesis | - |
| heal.type.en | Master thesis | en |
| heal.type.el | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| heal.classification | Διπολική διαταραχή | - |
| heal.dateAvailable | 2021-05-14T10:32:24Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής | el |
| heal.publicationDate | 2020 | - |
| heal.bibliographicCitation | Βιβλιογραφία: 61-76 | el |
| heal.abstract | Η σύγχρονη επιστημονική κοινότητα θεωρεί πως η «συνισταμένη» της υγείας προκύπτει από τον συνδυασμό σωματικών, ψυχικών και κοινωνικών μεταβλητών. Ψυχιατρικά νοσήματα που για χρόνια ήταν δυσνόητα ή αγνοούνταν από την κοινωνία και αποδίδονταν σε λανθασμένα αίτια, σήμερα έχουν αποσαφηνιστεί σε μοριακό επίπεδο αλλά και μορφολογικά. Ένα από αυτά τα νοσήματα ερευνάται σε αυτήν την εργασία, και είναι η διπολική διαταραχή. Πρόκειται για μια πολύπλοκη ασθένεια του εγκεφάλου, η οποία ταλαντεύεται πάνω στο δίπολο δύο ξεχωριστών και αντίθετων διαταραχών του συναισθήματος, την κατάθλιψη και τη μανία. Η ιστορική αναδρομή της συγκεκριμένης εργασίας καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται για μια διαταραχή του σύγχρονου κόσμου, αλλά «συντροφεύει» τον άνθρωπο από την απαρχή του και μάλιστα χωρίς στενά γεωγραφικά όρια. Όπως διατυπώνεται και στο κείμενο, πολλοί ερευνητές προσπάθησαν να συσχετίσουν την ασθένεια με κάποιο «αυστηρό» νευρικό κύκλωμα, γονίδιο ή μοριακό μονοπάτι χωρίς κάποια επιτυχία. Ωστόσο, η διπολική διαταραχή σχετίζεται με θετικό ιατρικό ιστορικό, όμως κληρονομείται ως μια κοινή αλλά πολύπλοκη και σύνθετη διαταραχή, χωρίς κάποιες ενδείξεις μονογονιδιακής μεντελικής κληρονομικότητας και με ισχυρές ενδείξεις αλληλεπίδρασης γονιδίων-περιβάλλοντος. Η νευροβιολογία της διαταραχής χαρακτηρίζεται από απορρύθμιση συγκεκριμένων νευρικών κυκλωμάτων και περιοχών του εγκεφάλου που έχουν άμεση σύνδεση με την εξωτερίκευση του συναισθηματικού τόνου. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη φαρμακολογικών προσεγγίσεων διαδραμάτισαν οι προσπάθειες εγκλω βισμού ολόκληρου του φάσματος της διαταραχής γύρω από κάποιους νευρο διαβιβαστές, κινάσες και γονίδια που επιδρούν στη λειτουργία τους ή την πλαστικότητα των κυκλωμάτων τους. Οι υποθέσεις αυτές ενισχύθηκαν, αφού τα σύγχρονα φαρμακολογικά δεδομένα συνηγορούσαν υπέρ τους. Με την πάροδο των χρόνων, ωστόσο, τα όρια αυτά διευρύνθηκαν φανερώνοντας την πολυπλοκότητα της διαταραχής. Η συστηματική μελέτη γονιδίων που επιδρούν στα εν λόγω κυκλώματα, έδωσε μια πιο σφαιρική εικόνα για την ίδια τη διαταραχή. Συγκεκριμένα, γονίδια που επιδρούν στη νευροδιαβίβαση ή στη σύνθεση των νευροδιαβιβαστών (λ.χ. COMT), σε ιοντικά κανάλια (CACNAC1) ή ακόμα και σε νευροτροφικούς παράγοντες (BDNF), φαίνεται να έχουν ισχυρή συσχέτιση με την εμφάνιση της νόσου σε συγκεκριμένους πληθυσμούς. Με γνώμονα όσα αναφέρθηκαν, είναι σαφές πως η φαρμακολογία μιας τόσο σύνθετης διαταραχής δεν θα μπορούσε να είναι απλοϊκή. Ειρωνικό, αν σκεφτεί κανείς πως το φάρμακο που απαντά καλύτερα στο μεγαλύτερο κομμάτι των ασθενών είναι το λίθιο. Η σύγχρονη φαρμακολογική προσέγγισηεπικεντρώνεται σε καλύτερα προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών από τα ισχυρά κατασταλτικά φάρμακα του παρελθόντος (βαρβιτουρικά). Σήμερα χρησιμοποιούνται πέραν του λιθίου, αντισπασμωδικά και αντιεπιληπτικά φάρμακα, ενώ σε πιο σοβαρές περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και κάποια αντιψυχωσικά. 60 Η θεραπευτική προσέγγιση της διαταραχής από την ψυχιατρική είναι σαφές ότι θα πρέπει να μελετά το νευροβιολογικό υπόβαθρο του ασθενούς και μετά να προχωρά σε φαρμακολογική επέμβαση. Μάλιστα, ιδανικά αυτή συνδυάζεται και με κοινωνική στήριξη. | el |
| heal.abstract | The scientific community nowadays believes that the component of health arises from the combination of physical, mental and social variables. Several psychiatric illnesses that were misunderstood or ignored by society in the past and were attributed to the wrong causes are now clarified at a molecular and morphological level. Bipolar disorder is one of those diseases and it is investigated in this thesis. Bipolar disorder is a complex brain disease characterized by mood swings between two opposite mood disorders, mania and depression. Looking back in time, it is crystal clear that this is not a disorder of the modern world but accompanies mankind from its very beginning. Scientific research have tried to link the disease to a strict neural circuit, gene or molecular pathway without any success. Furthermore, bipolar disorder is associated with a positive medical history but it seems to be inherited as a common but complex disorder, without any evidence of a monogenic Mendelian heredity and with strong evidence of gene-environment interaction. The neurobiology of this disease is characterized by the deregulation of specific neural circuits and brain areas that are directly related to the externalization of the emotional tone. It appears that the pharmacological approaches have risen with the help of the community, which in pursuit of understanding the entire spectrum of the disease identified possible targets. Over the years, however, these limits were widened, revealing the complexity of the disease. The systematic study of mood-related genes gave a more comprehensive picture of the disorder itself. Specifically, genes that affect neurotransmission or the synthesis of neurotransmitters (such as COMT), ionic channels (CACNAC1) or even neurotrophic factors appear to be highly associated with the onset of the disease in certain populations. Based on the above, the pharmacology of such a complex disease would demand equally complex molecules. Ironically, the drug that works best for most of the patients of this disease is quite simplistic. It is actually a simple m et. al, lithium. In addition to lithium, anticonvulsants and antiepileptic drugs are also used, while in severe cases some antipsychotics are used as well. Keeping all that in mind, therapeutic approach should study patient’s neurobiological background before proceeding to pharmacological invention. In fact, ideally the pharmacological invention should be combined with social support. | en |
| heal.advisorName | Λεονταρίτης, Γεώργιος | el |
| heal.committeeMemberName | Λεονταρίτης, Γεώργιος | el |
| heal.committeeMemberName | Βεζυράκη, Πατρώνα | el |
| heal.committeeMemberName | Αντωνίου, Αικατερίνη | el |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | - |
| heal.numberOfPages | 76 σ. | - |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Διατριβές Μεταπτυχιακής Έρευνας (Masters) - ΙΑΤ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Μ.Ε. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ-ΙΩΝ 2020.pdf | 1.55 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
