Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/30916Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Παπαδημητρίου, Μαρία | el |
| dc.date.accessioned | 2021-04-23T06:10:47Z | - |
| dc.date.available | 2021-04-23T06:10:47Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/30916 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.10751 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Καίσαρας | el |
| dc.subject | Κικέρωνας | el |
| dc.subject | Αττικός | el |
| dc.subject | Λίβιος | el |
| dc.subject | Πλούταρχος | el |
| dc.subject | Πομπήιος | el |
| dc.subject | Κράσσος | el |
| dc.subject | Δίων Κάσσιος | el |
| dc.subject | Αππιανός | el |
| dc.subject | Ρωμαϊκοί Εμφύλιοι | el |
| dc.subject | Σουητώνιος | el |
| dc.subject | Λ. Αμπέλιος | el |
| dc.subject | Πρώτη Τριανδρία | el |
| dc.subject | Λατινική Λογοτεχνία | el |
| dc.subject | Roman Literature | en |
| dc.subject | Caesar | en |
| dc.subject | Livius | en |
| dc.subject | Cicero | en |
| dc.subject | Suetonius | en |
| dc.subject | L. Ampelius | en |
| dc.subject | Plutarch | en |
| dc.subject | Appian | en |
| dc.subject | Dio Cassius | en |
| dc.subject | Triumvirate | en |
| dc.subject | Pompeius | en |
| dc.title | Utsui ratio absentis haberetur (Caes. B. C. I 32, 3) | |
| heal.type | journalArticle | el |
| heal.type.en | Journal article | en |
| heal.type.el | Άρθρο περιοδικού | el |
| heal.secondaryTitle | η εξαίρεση του Καίσαρα από την Legem Pompeiam de iure Magistratuum | |
| heal.generalDescription | σσ. 317 - 336 | el |
| heal.dateAvailable | 2021-04-23T06:11:48Z | - |
| heal.language | el | el |
| heal.access | free | el |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τμήμα Φιλολογίας | el |
| heal.publicationDate | 2011 | - |
| heal.bibliographicCitation | Περιλαμβάνει Βιβλιογραφικές Παραπομπές | el |
| heal.abstract | Η Λατινική φράση του τίτλου απαντά στη Λατινική Λογοτεχνία έντεκα φορές (με παρόμοιο συνδυασμό λέξεων), συγκεκριμένα: Caes. B.C. 19, 2. 132, 3. ΙΙΙ 82, 4. Cic. ad Αtticum 7, 3. 7, 6, 8, 3. ad Brutum 9 (13 (I 5)), 3. Phil. 2, 24. Liv. Periocha Lib. 107, 11-13. Suet. Div. Iul. 28, 2. L. Am pelius, Liber Memoralis 40, 3. Σε όλες τις περιπτώσεις, εκτός από τα χωρία Cic. ad Brutum 9 (13 (15)), 3 και Caes. B.C. ΙΙΙ 82, 4, η φράση αναφέρεται σε ένα προνόμιο που παραχωρήθηκε στον Καίσαρα το 52 π.Χ., μια εξαίρεση από τον νόμο Lex Pompeia de iure Magistratuum, σύμφωνα με την οποία είχε το δικαίωμα να συμμετάσχει στις εκλογές για το αξίωμα του υπάτου, ενώ απουσίαζε από τη Ρώμη (in absentia). Μελετάμε σε όλα τα χωρία την οπτική γωνία, από την οποία κάθε συγγραφέας περιγράφει τα γεγονότα (Καίσαρ, Κικέρων, Λίβιος, Σουητώνιος, Λ. Αμπέλιος) και τα στοιχεία που προσφέρουν. Επίσης εξετάζουμε πώς μεταφράζουν τη φράση στα Ελληνικά και μεταφέρουν τα γεγονότα οι Πλούταρχος (Καισ. 13, 1), Δίων Κάσσιος (Ρωμ. Ί στ. 40, 56, 2) και Αππιανός (Ρωμ. Έμφ. 2, 4, 25). Η ανάλυση των σχετικών χωρίων δείχνει ότι σύμφωνα με παλαιότερο νόμο οι υποψήφιοι για οποιοδήποτε αξίωμα ήταν υποχρεωμένοι να βρίσκονται στη Ρώμη ως απλοί πολίτες έχοντας παραιτηθεί από οποιοδήποτε άλλο αξίωμα. Η υποχρέωση αυτή αναβίωσε το 52 π.Χ. με τον νόμο Lex Pompeia de iure Magi stratuum, από την οποία εξαιρέθηκε ο Καίσαρ. Η εξαίρεση αυτή διασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό την απρόσκοπτη πορεία της πολιτικής σταδιοδρομίας του Καίσαρα, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο απολάμβανε ασυλίας έναντι πιθανής ποινικής δίωξης εκ μέρους των πολιτικών αντιπάλων του. Από τα χωρία Caes. B.C. ΙΙΙ 82, 4 και Cic. ad Brutum 9 (13 (15)), 3 φαίνεται καθαρά ότι κατά και ρούς υπήρξαν εξαιρέσεις από τον νόμο σε ειδικές περιπτώσεις, αλλά στην περίπτωση του Καίσαρα αυτό το προνόμιο περιλαμβανόταν ανάμεσα στις μυστικές συμφωνίες της Πρώτης Τριανδρίας. Και μολονότι ο Καίσαρ (στο Caes. B.C. 132, 3) επιμένει ότι το προνόμιο του παραχωρήθηκε με πρόταση δέκα δημάρχων, από τα στοιχεία που μας προσφέρουν τα άλλα χωρία είναι ολοφάνερο ότι όλες οι ενέργειες έγιναν από τον Πομπήιο (ίσως ακόμη και η πρόταση των δέκα δημάρχων) παρά τις αντιρρήσεις των αντιπάλων του Καίσαρα. Ωστόσο οι παραλείψεις του Πομπηίου κατά την ψήφιση του νόμου το 52 π.Χ. (ιδιαίτερα σε ό,τι αφορούσε την εξαίρεση του Καίσαρα), η επαμφοτερίζουσα στάση του κατά το 49 π.Χ., όταν ο Καίσαρ εκδήλωσε την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο προνόμιο, και παράλληλα οι εχθρικές προς αυτόν αποφάσεις και ενέργειες της συγκλήτου, είχαν σαν αποτέλεσμα το ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου. | el |
| heal.abstract | The sentence of the title occurs in Roman Literature (in a similar combination of words) eleven times, namely: Caes. B.C. 19, 2. I 32, 3. III 82, 4. Cic. ad Atticum 7,3.7,6. 8, 3. ad Brutum 9 (13 (15)), 3. Phil. 2, 24. Liv. Periocha Lib. 107, 11-13. Suet. Div.Iul. 28, 2. L. Ampelius, Liber Memorialis 40, 3. In all cases except Cic. ad Brutum 9 (13 (15)), 3 and Caes. B.C. III 82, 4 it refers to the privilege that was given to Caesar in 52 B.C., as an exception from the law Lex Pompeia de iure Magistratuum, after a proposal of ten tribunes, according to which he had the right to enter the consular elections being absent from Rome (in absentia). It is discussed in every case the point of view of the writers (Caesar, Cicero, Livius, Suetonius, L. Ampelius) that report the events. Meanwhile it is discussed how Plutarch (Caes. 13, 1) Dio Cassius (R.H. 40, 56, 2) and Appian (B.C. 2, 4, 25) translated the sentence in Greek and they transferred the events. The discussion shows that the presence of the candidates for the elections was necessary according to an older law. This obligation revived by the Lex Pompeia de iure Magistratuum in 52 B.C., from which Caesar was excepted. From the passages Caes. B.C. III 82, 4 and Cic. ad Brutum 9 (13 (15)), 3 it is clear that at times there were exceptions from the law in special cases, but in the case of Caesar this privilege was among the agreements of the Triumvirate. But even though Caesar (in Caes. B.C. I 32, 3) insists that the privilege was gi ven through the acts of the ten tribunes, it is clear that all the arrangement was done by the acts of Pompeius (perhaps even the proposal of the ten tribunes), although Caesar's opponents had their objections. Nevertheless, Pompeius' omissions in voting the law in 52 B.C. (especially as far as Caesar's exception is concerned) and his ambiguous attitude in 49 B.C.,when Caesar had the intention to use this privilege for the consular elections, in combination with the hostile decisions and acts of the Senate towards Caesar, had as a result the outburst of the Civil War. | en |
| heal.publisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων | el |
| heal.journalName | Δωδώνη: επιστημονική επετηρίδα Τμήματος Φιλολογίας; Τομ. 40-41 (2011-2012) | el |
| heal.journalType | peer-reviewed | el |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Τόμος 40-41 (2011-2012) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Utsui ratio absentis haberetur Η εξαίρεση του Καίσαρα από την Legem Pompeiam de iure Magistratuum.pdf | 406.83 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
