Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/30870Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Ιακώβ, Δανιήλ | el |
| dc.date.accessioned | 2021-04-18T17:43:41Z | - |
| dc.date.available | 2021-04-18T17:43:41Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/30870 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.10705 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Άλκηστις | el |
| dc.subject | Ευριπίδης | el |
| dc.subject | Άδμητος | el |
| dc.subject | Ηρακλής | el |
| dc.subject | Φέρης | el |
| dc.subject | Alcestis | en |
| dc.subject | Euripides | en |
| dc.subject | Admetus | en |
| dc.subject | Hercules | en |
| dc.subject | Feris | en |
| dc.title | Ερμηνευτικά προβλήματα στην Άλκηστη του Ευριπίδη | el |
| heal.type | journalArticle | el |
| heal.type.en | Journal article | en |
| heal.type.el | Άρθρο περιοδικού | el |
| heal.generalDescription | σ. [171] - 200 | el |
| heal.classification | Ευριπίδης, π. 481-406 π.Χ.. Άλκηστις | el |
| heal.classification | Ελληνικό δράμα (Τραγωδία) | el |
| heal.classification | Ευριπίδης, π. 481-406 π.Χ.--Κριτική και ερμηνεία | el |
| heal.dateAvailable | 2021-04-18T17:44:41Z | - |
| heal.language | el | el |
| heal.access | free | el |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Βιβγλιοθήκη και Κέντρο Πληροφόρησης | el |
| heal.publicationDate | 2014 | - |
| heal.bibliographicCitation | Βιβλιογραφία: σ. 198-200 | el |
| heal.bibliographicCitation | Περιλαμβάνει βιβλιογραφικές παραπομπές | el |
| heal.abstract | Το αρχαιότερο σωζόμενο δράμα του Ευριπίδη, η Άλκηστη, παρουσιάζει σειρά ερμηνευτικών προβλημάτων, που τίθενται επιτακτικά στον σημερινό μελετητή. Το έργο- το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολα ως παραμυθόδραμα, αφού εκθειάζει την ανάκτηση μιας ζωής με την εκούσια προσφορά μιας άλλης και την επιστροφή ενός χαρακτήρα από τον θάνατο – υποκαθιστά στην τετραλογία το σατυρικό δράμα, προκαλώντας εύλογα ειδολογικά ερωτήματα. Μπρος στο αδιέξοδο δίλημμα που τίθεται στο δράμα σχετικά με την αντιμετώπιση του χρησμού του Απόλλωνα, ο ποιητής επιλέγει την καταλληλότερη λύση για το παραμυθικό θέμα του έργου: η Άλκηστη ως ένδειξη αγνής συζυγικής αγάπης προσφέρει τη ζωή της, για να σώσει τον Άδμητο, και ο Άδμητος εκλαμβάνει τον εκούσιο θάνατο της συζύγου του ως φυσική απώλεια. Η συμπεριφορά του Άδμητου δεν ερμηνεύεται ως ειρωνική, ακόμη κι όταν αυτός δίνει την αντισταθμιστική υπόσχεση για πλήρη αγαμία και απομόνωση μετά τον θάνατο της συζύγου του. Επιπλέον στην Άλκηστη, σε αντίθεση με άλλους προλόγους, ο Ευριπίδης επιλέγει συνειδητά να μην κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο παρελθόν, αλλά να εκκινήσει από την ημέρα του θανάτου της Άλκηστης και να θέσει την υπόσχεσή της σε προδραματικό χρόνο, ενώ την υλοποίησή της μετά την απόκτηση παιδιών, ώστε να μεγιστοποιήσει το δραματικό αποτέλεσμα. Ο αποχαιρετισμός του παλατιού πριν από τη θυσία, ο οποίος κινείται σε δύο επίπεδα, στον μελλοντικό γάμο των παιδιών και στην οικειοποίηση της συζυγικής κλίνης από άλλη γυναίκα, δεν απαιτεί με χαιρεκακία την ισόβια αγαμία του Άδμήτου, αντίθετα υποδεικνύει συμβατικά τον πρόσφορο χρόνο του ενδεχόμενου μελλοντικού του γάμου. Η φιλοξενία του Ηρακλή στο παλάτι κατατάσσει αμέσως τον μυθικό ήρωα στη χορεία όσων φέρονται αλλη λέγγυα στον Άδμητο και αποτελεί ικανοποιητική συνθήκη προκειμένου να προκαλέσει ως ανταπόδοση την επιστροφή της Άλκηστης στη ζωή. Αντίθετα, αν και όμαιμος, ο Φέρης, εξαιτίας της φιλοζωίας του, αντιμετωπίζει τον Άδμητο ορθολογικά και όχι συναισθηματικά. Με τη συνειδητή άρνησή του να προσφέρει τη ζωή του καταλήγει να εμφανίζεται ως εχθρός. Ταυτόχρονα ενυπάρχουν στο έργο κάποια ρεαλιστικά στοιχεία: η θυσία της Άλκηστης έπρεπε να υποκατασταθεί από τη θυσία των υπέργηρων γονιών, ενώ ο Άδμητος αναμετράται με τη προσωπική του ενοχή. Τα στοιχεία αυτά ωστόσο δεν υπερκαλύπτουν το δεσπόζον παραμυθικό θέμα του δράματος. | el |
| heal.abstract | Alcestis, Euripides' oldest extant play, contains a number of interpretative problems, which raise major concerns to modern scholars. We may easily claim that the play is a fairy tale drama (Märchendrama), since it exalts the substitution of a life by the voluntary offer of another life and includes a character's return from death. Alcestis is the last play of the tetralogy substituting the satyric drama, thereby creating justifiable questions regarding its genre. There is an impasse dilemma in the play about how Apollo's oracle is handled. In this question, Euripides chooses the most appropriate solution to the mythical theme: Alcestis offers her life as a sign of pure, conjugal love, in order to save Admetus, and Admetus considers her death as a physical loss. Admetus' behaviour is not considered ironic even when he gives a compensatory promise for absolute celibacy and isolation after Alcestis' death. Moreover, Euripides, unlike other prologues, consciously chooses not to make any references to the past and begins his story from the day of Alcestis' death. Her promise is placed during pre-dramatic time, while its fulfilment occurs after the birth of her children. Her farewell to the palace before her sacrifice unfolds in two levels, the children's future marriage and the appropriation of the marital bed by another woman. It does not signify, however, Alcestis' gloating attitude towards Admetus' lifelong celibacy. In fact, it points out the time conducive to his potential future marriage within the given conventions. Hercules' stay in the palace immediately enlists the hero within the category of those who treat Admetus with solidarity and constitutes a condition that functions as a form of compensation; Alcestis is brought back to life. Conversely, despite the blood bonds between them, Feris, drawn by his love for the good life, treats Admetus not emotionally but rationally, whilst his conscious refusal not to sacrifice his life for his son results to his being seen as an enemy. There are, simultaneously, some realistic elements in the play: Alcestis' sacrifice is substituted by the sacrifice of Admetus' elderly parents while Admetus must confront by himself his own guilt. Nevertheless, these two factors do not overshadow the dominant mythic theme of the play*. | en |
| heal.publisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Φιλοσοφική Σχολή. Τμήμα Φιλολογίας | el |
| heal.journalName | Δωδώνη: Φιλολογία: επιστημονική επετηρίδα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων; Τόμ. 40-41 (2011-2012) | el |
| heal.journalType | peer-reviewed | el |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Τόμος 40-41 (2011-2012) | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Ερμηνευτικά προβλήματα στην Άλκηστη του Ευριπίδη.pdf | 960.77 kB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
