Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/29037
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΜπαλντούμα, Αναστασίαel
dc.date.accessioned2018-04-17T10:39:47Z-
dc.date.available2018-04-17T10:39:47Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/29037-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.2677-
dc.rightsDefault License-
dc.subjectΠόνοςel
dc.subjectΕνδογενή οπιοειδήel
dc.titleΜελέτη της επίδρασης του ασκορβικού οξέος στην έκκριση ενδορφινών και στην αντιμετώπιση του πόνου
heal.typemasterThesis-
heal.type.enMaster thesisen
heal.type.elΜεταπτυχιακή εργασίαel
heal.classificationΠόνοςel
heal.dateAvailable2018-04-17T10:40:47Z-
heal.languageel-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.publicationDate2006-
heal.bibliographicCitationΒιβλιογραφία: σ. 60-71el
heal.abstractΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα ενδογενή οπιοειδή δρουν είτε σαν κύριες νευροδιαβαστικές ουσίες είτε μέσω των υποδοχέων τους, αναστέλλοντας τους ανασταλτικούς ενδιάμεσους νευρώνες του συστήματος αναλγησίας με αποτέλεσμα την τροποποίηση του πόνου. Υπάρχουν τρεις οικογένειες ενδογενών οπιοειδών, οι εγκεφαλίνες, οι ενδορφίνες και οι δυνορφίνες. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Το δείγμα αποτέλεσαν 25 αθλητές δύναμης, του ιδίου επιπέδου, άρρενες και 10 υγιείς, ενήλικες μη αθλούμενοι, με μέση ηλικία και στις δυο ομάδες τα 28 έτη. Οι αθλητές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, την 1η ομάδα ασκορβικού (14 άτομα) και τη 2η ομάδα ελέγχου των αθλητών (11 άτομα). Οι υπόλοιποι 10 μη αθλητές εθελοντές λειτούργησαν ως ομάδα ελέγχου των ελέγχων (3η ομάδα). ΣΚΟΠΟΣ: Η παρούσα εργασία ασχολείται με τα ενδογενή οπιούχα πεπτίδια, και πιο συγκεκριμένα μ’ ένα απ’ αυτά, τη β-ενδορφίνη καθώς και με το μηχανισμό δράσης του ασκορβικού οξέος, στα επίπεδα της β-ενδορφίνης, σαν επιβοηθητικό παράγοντα στο σύστημα αναλγησίας. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε χρόνο Τ0, τα επίπεδα ασκορβικού οξέος για την 1η ομάδα των αθλητών πριν τη λήψη βιταμίνης C ήταν 72,6 ± 4,65μΜ, του δεϋδροασκορβικού 58 ± 9,28μΜ και τη β-EP 6,36 ± 1,18fΜ ενώ οι τιμές του ΑΟ οξέος για την 2η ομάδα των αθλητών ήταν 69 ± 5,5μΜ για το δεϋδροασκορβικό 58,69 ± 7,8μΜ και 6 ± 1fM. Σε χρόνο Τ1 και μισή ώρα μετά τη χορήγηση βιταμίνης C στην 1η ομάδα των αθλητών, οι τιμές του AO εκτοξευθήκαν στα 872 ± 23,66μΜ ενώ του δεϋδροασκορβικού σχεδόν εξαφανίστηκαν 8,45 ± 3,41μΜ και της β-EP αυξήθηκαν στα 9 ± 2fM. Για την 2η ομάδα, που δεν έλαβε βιταμίνη C, οι τιμές του ΑΟ διαμορφώθηκαν στα 68,6 ± 4,45μΜ για το ΑΟ, 61,1 ± 4,6μΜ για το δεϋδροασκορβικό και 7 ± 1,18fΜ για τη β-EP. Μια ώρα αργότερα και αμέσως μετά την μέγιστη άσκηση των αθλητών και των δυο ομάδων πραγματοποιήθηκε τρίτη αιμοληψία σε χρόνο Τ2. Οι τιμές του ΑΟ για την 1η ομάδα μειώθηκαν στα 678 ± 41μΜ, του δεϋδροασκορβικού σημείωσαν αύξηση φτάνοντας στα 65 ± 6,5μΜ και της β-EP αυξήθηκαν στα 15 ± 1,34fΜ ενώ για την 2η ομάδα οι τιμές του ΑΟ ήταν στα 61,8 ± 5,8μΜ, του δεϋδροασκορβικού στα 72,18 ± 5,1μΜ και της β-EP στα 10 ± 1,16fM. Στην τέταρτη αιμοληψία μια ώρα αργότερα από τη διακοπή της άσκησης και σε χρόνο Τ3, οι τιμές του ΑΟ στην 1η ομάδα μειώθηκαν ακόμη περισσότερο και έφτασαν τα 327 ± 27,56μΜ, του δεϋδροασκορβικού παρέμειναν περίπου ίδιες στα 62,6 ± 5,3μΜ και της β-EP διαμορφώθηκαν στα 12 ± 2,7fM (παρέμειναν σε ψηλά επίπεδα σχέση με την ομάδα ελέγχου). Για την 2η ομάδα των αθλητών οι τιμές του ΑΟ επαναπροσέγγισαν την αρχική τους τιμή στα 70,9 ± 3,1μΜ ενώ οι τιμές του δεϋδροασκορβικού εξακολουθούν να μένουν αυξημένες στα 68 ± 1,9μΜ και της βEP μειώνονται στα 8 ± 1fM αλλά εξακολουθούν να είναι αυξημένες σε σχέση με τις αρχικές. Για όλες της παραπάνω τιμές το όριο στατιστικής σημαντικότητας ήταν p<0,05. Τέλος για την 3η ομάδα των μη αθλητών, που δεν έλαβαν ΑΟ ούτε ασκήθηκαν, οι τιμές του ΑΟ ήταν σε χρόνο Τ0 84 ± 4,1μΜ, του δεϋδροασκορβικού 58 ± 6,46μΜ και της β-EP 6 ± 1,48fM. Σε χρόνο Τ1 οι τιμές του ΑΟ ήταν περίπου ίδιες με τις αρχικές, και κυμάνθηκαν στα 82 ± 4,2μΜ, του δεϋδροασκορβικού ήταν στα 59,4 ± 5,08μΜ και της β-EP στα 7 ± 1,73fM. Σε χρόνο Τ2 οι τιμές του ΑΟ ήταν στα 80 ± 6,5μΜ, του δεϋδροασκορβικού στα 60,5 ± 1,8μΜ και της β-EP στα 5 ± 1fM. Τέλος σε χρόνο Τ3 οι τιμές του ΑΟ διατηρήθηκαν στα ίδια περίπου επίπεδα 82, ± 3,6μΜ, του δεϋδροασκορβικού στα 62,6 ± 6,3μΜ και της β-EP στα 6 ± 1fM με p<0,05. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το ΑΟ και η έντονη άσκηση μπορούν να αυξήσουν, το καθένα από μόνο του αλλά και σε συνδυασμό, την παραγωγή της β-EP. Η χορήγηση ΑΟ στους αθλητές αυξάνει την απόδοση των αθλητών σε σχέση με το χρόνο της άσκησης και μειώνει το χρόνο αποκατάστασης. Επίσης παρατηρείται μείωση του πόνου που προκαλείται από τη μυϊκή επιβάρυνση.el
heal.advisorNameΧαραλαμπόπουλος, Κωνσταντίνοςel
heal.committeeMemberNameΔαμίγος, Δημήτριοςel
heal.committeeMemberNameΕυαγγέλου, Άγγελοςel
heal.committeeMemberNameΚαλφακάκου, Βασιλικήel
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικήςel
heal.academicPublisherIDuoi-
heal.numberOfPages71 σ.-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Διατριβές Μεταπτυχιακής Έρευνας (Masters) - ΙΑΤ

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Μ.Ε. ΜΠΑΛΝΤΟΥΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 2006.pdf729.73 kBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons