Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27862Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Κακαβοπούλου, Μαρία | el |
| dc.date.accessioned | 2017-03-10T10:25:41Z | - |
| dc.date.available | 2017-03-10T10:25:41Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27862 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.1901 | - |
| dc.rights | Default License | - |
| dc.subject | Μουσείο | el |
| dc.subject | Σχολείο | el |
| dc.subject | Ιστορία | el |
| dc.subject | Βιωματική μάθηση | el |
| dc.subject | Museum | en |
| dc.subject | School | en |
| dc.subject | History | en |
| dc.subject | Experiential learning | en |
| dc.title | Μουσείο προεπαναστατικής περιόδου Νήσου Ιωαννίνων | el |
| dc.title | Museum of prerevolutionary period at Ioannina island | en |
| heal.type | masterThesis | - |
| heal.type.en | Master thesis | en |
| heal.type.el | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| heal.secondaryTitle | μία πρόταση διαθεματικής προσέγγισης της τοπικής ιστορίας | el |
| heal.secondaryTitle | a suggestion inter disciplinary approach of local history | en |
| heal.classification | Βιωματική μάθηση | el |
| heal.dateAvailable | 2017-03-10T10:26:41Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Καλών Τεχνών. Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης | el |
| heal.publicationDate | 2017 | - |
| heal.bibliographicCitation | Βιβλιογράφία : σ. 84-90 | el |
| heal.abstract | Σε κάθε χώρα το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς. Μέσα από αυτό διαμορφώνονται ενεργοί πολίτες, με αίσθημα ευθύνης, κριτική σκέψη, πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας. Παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό το πρότυπο, σημαντικό είναι το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα να βοηθήσει το μαθητή να ανακαλύψει και να καλλιεργήσει τη μοναδικότητά του, προσφέροντας έτσι στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι τα παιδιά είναι ανθρώπινα όντα και πως αντί να πλημμυρίζεται το μυαλό τους με πληροφορίες πρέπει ο δάσκαλος-παιδαγωγός να βρίσκει κάθε φορά τρόπους, με τους οποίους να διοχετεύεται αυτή η γνώση ευκολότερα και αποτελεσματικότερα στους μαθητές. Από τη φύση του λειτουργήματός του ο δάσκαλος πρέπει να κατευθύνει και να οδηγεί το μαθητή κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να επιδρά θετικά στη διάπλαση του χαρακτήρα του, όχι μόνο όσον αφορά στη νόηση, αλλά και την ψυχή, τη συναισθηματική του νοημοσύνη και την προσωπικότητά του εν γένει. Το σύγχρονο σχολείο δεν επιτρέπει πολλές ατομικές πρωτοβουλίες. Είναι κατά βάση νοησιαρχικό. Αυτό το οποίο λείπει, είναι το συναίσθημα. Τα σχολεία είναι μέρη χωρίς πνευματικότητα, δε δίνουν ευκαιρίες για ελεύθερη έκφραση και σκοτώνουν τη δημιουργικότητα και τη χαρά. Κι όμως θα έπρεπε να είναι τα πιο χαρούμενα μέρη στον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να μαθαίνει κανείς. Τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη βάση σε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της μάθησης, με στόχο την αποφυγή δασκαλοκεντρικών προτύπων και την αντιμετώπιση του μαθητή ως «συλλέκτη πληροφοριών». Προτείνονται πρακτικές συμμετοχικής και βιωματικής μάθησης που καλλιεργούν τις δεξιότητές των μαθητών διαμορφώνοντας τη συνείδηση του ενεργού πολίτη και μέλους μίας κοινότητας· καθώς όπως υποστήριξε ο John Dewey, «το σχολείο σαν εμβρυακή κοινότητα έχει να επιτελέσει μια θεμελιώδη κοινωνική λειτουργία» να προετοιμάσει το παιδί για την πολυσύνθετη πραγματικότητα της ζωής. Έτσι, το παιδί μέσω των νέων αυτών μεθόδων μαθαίνει να σκέφτεται, να παίρνει πρωτοβουλίες, αναπτύσσει την κριτική του σκέψη, διαχειρίζεται τη συναισθήματά του, αναζητά τη γνώση μέσω της διαλεκτικής χωρίς να την αποστηθίζει, αναπτύσσει τη δημιουργικότητά του· άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος της εκπαίδευσης, η ανάπτυξη δεξιοτήτων μέσα από την εφαρμογή κατάλληλων μεθόδων. Συνεπώς, μέσα από τη διδασκαλία μεταδίδονται χρήσιμες γνώσεις και η εκπαίδευση δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε οι γνώσεις αυτές να επανεπενδυθούν από το άτομο για την ανάπτυξη της αυτοπραγμάτωσής του . Μία από της πλέον διαδεδομένες μορφές εκπαίδευσης είναι αυτή της βιωματικής μάθησης, η οποία, δίνει έμφαση στην εμπειρία που αποκτά το παιδί κατά τη διαδικασία της μάθησης, όπου αντί να απομνημονεύει πληροφορίες, αναζητά ένα βαθύτερο νόημα . Η αναζήτηση αυτή του νοήματος, μπορεί να επιτευχθεί και στον τομέα της σχολικής ιστορίας. Στην Ελλάδα συνήθως προβάλλεται η αποστήθιση μίας γραμμικής και αδιάσπαστης αφήγησης της εθνικής ιστορίας, χωρίς να καλλιεργείται η ιστορική σκέψη ή/και να διαμορφώνεται η ιστορική συνείδηση. Οι δεξιότητες ωστόσο αυτές μπορούν να επιτευχθούν μέσα από την πολυπρισματική προσέγγιση της ιστορικής γνώσης, στο πλαίσιο της οποίας, τα μουσεία παίζουν έναν σημαντικό ρόλο. Πρόκειται για χώρους που προσφέρονται για μια πολυεπίπεδη προσέγγιση της γνώσης, και τη διδασκαλία της ιστορίας, τοπικής και άλλης, μέσα από την αξιοποίηση των εκτιθέμενων αντικειμένων, τεκμηρίων και μαρτυριών. Στο μουσείο το παιδί μπορεί να γνωρίσει καλύτερα μία ιστορική περίοδο, γνώση που θα αποτελέσει το δίαυλο για την προσέγγιση και της ευρύτερη ιστορίας. Μπορεί να κάνει μία ουσιαστική παύση από την υπερπληθώρα και τον καταιγισμό ιστορικών πληροφοριών του σχολικού βιβλίου και να έρθει σε άμεση επαφή με το παρελθόν, να το καταστήσει μέρος του μικρόκοσμού του και της ταυτότητάς του. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που εκπόνησα για τη διπλωματική μου εργασία, τα παιδιά γνωρίζουν τον τόπο τους, δηλαδή τα Ιωάννινα, την ιστορία του στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας, κατανοούν την εικόνα της πόλης σήμερα και τη σχέση παρελθόντος-παρόντος. Από τον Αλή Πασά και το Μουσείο της Προεπαναστατικής περιόδου, μαθαίνουν για τον υλικό πολιτισμό της εποχής καθώς και ένα μέρος της ιστορίας που διδάσκονται στο σχολείο. Ακόμη, κατανοούν πώς ένα μουσειακό κατάλοιπο μπορεί να συνοψίσει έναν ολόκληρο πολιτισμό και πώς μπορεί και μόνο η έκθεσή του να αφηγηθεί ιστορίες· μέσα από τα εκθέματα μίας έκθεσης, το παιδί καταλαβαίνει με σαφή τρόπο πως τα υλικά κατάλοιπα του παρελθόντος αποτελούν μαρτυρίες για το σήμερα, καλλιεργεί την ιστορική του σκέψη και αναπτύσσει την αίσθηση του χρόνου. Η παρούσα εργασία, λοιπόν, εντάσσεται στο πλαίσιο του προβληματισμού σχετικά με την πολυπρισματική διδακτική της τοπικής ιστορίας μέσα από ένα βιωματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο χώρο του μουσείου. | el |
| heal.advisorName | Σολομών, Εσθήρ | el |
| heal.committeeMemberName | Σολομών, Εσθήρ | el |
| heal.committeeMemberName | Δέδος, Ζήκος | el |
| heal.committeeMemberName | Τσιόδουλος, Στέφανος | el |
| heal.academicPublisher | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Καλών Τεχνών. Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | - |
| heal.numberOfPages | 90 σ. | - |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Διατριβές Μεταπτυχιακής Έρευνας (Masters) - ΠΤΕΤ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Μ.Ε. ΚΑΚΑΒΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ 2017.pdf | 3.78 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
