Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/39587
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΝικηφορίδου, Ζωήel
dc.date.accessioned2025-10-30T12:23:08Z-
dc.date.available2025-10-30T12:23:08Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/39587-
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/*
dc.subjectΠαιδιά προσχολικής ηλικίαςel
dc.subjectΠαιχνιδοθεραπείαel
dc.titleΠαιχνιδοθεραπεία - Το παιχνίδι ως θεραπευτικός πυρήνας στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίαςel
dc.titlePlay therapy - The role of play as a therapeutic core in early childhood holistic developmenten
dc.typebachelorThesis-
heal.typebachelorThesis-
heal.type.enBachelor thesisen
heal.type.elΠροπτυχιακή/Διπλωματική εργασίαel
heal.classificationΠαιχνίδι-
heal.classificationΠροσχολική εκπαίδευση-
heal.dateAvailable2025-10-30T12:24:08Z-
heal.languageel-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Κοινωνικών Επιστημών.Τμήμα Αγωγής και φροντίδας στην πρώιμη παιδική ηλικίαel
heal.publicationDate2025-
heal.abstractΗ παρούσα πτυχιακή εργασία πραγματεύεται τη συμβολή του παιχνιδιού και της παιχνιδοθεραπείας στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Το παιχνίδι, ως αυθόρμητη και δημιουργική δραστηριότητα, αποτελεί τον βασικό μηχανισμό μέσω του οποίου το παιδί εκφράζει τα συναισθήματά του, κοινωνικοποιείται και κατακτά γνωστικές και ψυχοκινητικές δεξιότητες. Στοθεωρητικό πλαίσιο παρουσιάζονται οι προσεγγίσεις των Piaget και Vygotsky, οι οποίες αναδεικνύουν αντίστοιχα τη γνωστική και την κοινωνικοπολιτισμική διάσταση του παιχνιδιού, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εικόνα της αναπτυξιακής του σημασίας. Παράλληλα, εξετάζονται οι μορφές και τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, καθώς και η σημασία του στην ειδική αγωγή, με έμφαση σε παιδιά με ΔΕΠΥ και αυτισμό, όπου το παιχνίδι αποκτά ιδιαίτερη θεραπευτική αξία. Η παιχνιδοθεραπεία αναδεικνύεται ως οργανωμένη πρακτική που αξιοποιεί το παιχνίδι τόσο για διαγνωστικούς όσο και για θεραπευτικούς σκοπούς, με τη συμβολή θεωρητικών όπως η Melanie Klein να επισημαίνει τη δύναμή του ως «γλώσσα του παιδιού». Τέλος, μέσα από την βιβλιογραφική ανασκόπηση τονίζεται ο καθοριστικός ρόλος του παιδαγωγού, ο οποίος, μέσα από κατάλληλη κατάρτιση και ευαισθησία, μπορεί να ενσωματώσει το παιχνίδι και την παιχνιδοθεραπεία στην εκπαιδευτική διαδικασία. Συμπερασματικά, το παιχνίδι δεν αποτελεί απλώς μορφή ψυχαγωγίας, αλλά αναπόσπαστο δικαίωμα και αναγκαία προϋπόθεση για την υγιή, ισόρροπη και ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού.el
heal.advisorNameΝικηφορίδου, Ζωήel
heal.committeeMemberNameΝούσια, Αλεξάνδραel
heal.committeeMemberNameΝάτσης, Αντώνηςel
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Τμήμα Αγωγής & Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικίαel
heal.academicPublisherIDuoi-
heal.numberOfPages30 σ.-
heal.fullTextAvailabilityfalse-
Appears in Collections:Πτυχιακές Εργασίες Προπτυχιακών Φοιτητών - ΑΦΠ

Files in This Item:
There are no files associated with this item.


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons