Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/37705
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΔημητρίου, Σταύρος
dc.date.accessioned2024-05-23T11:47:58Z-
dc.date.available2024-05-23T11:47:58Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/37705-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.17413-
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/*
dc.subjectΤρισθενή λανθανίδιαel
dc.subjectΑσβέστιοel
dc.titleΜια βιοανόργανη προσέγγιση στη χρησιμοποίηση των Τρισθένων Λανθανιδίων ως Διερευνητών (Probes) για τη μελέτη βιομορίων του Ασβεστίου. Συγκριτική μελέτη της χημείας του ασβεστίου και των Λανθανιδίων με υποκατάστατες που έχουν ομάδες - δότες βιολογικού ενδιαφέροντοςel
dc.typemasterThesis*
heal.typemasterThesis-
heal.type.enMaster thesisen
heal.type.elΜεταπτυχιακή εργασίαel
heal.classificationΑνόργανη χημεία-
heal.dateAvailable2024-05-23T11:48:58Z-
heal.languageel-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Θετικών Επιστημώνel
heal.publicationDate2002-
heal.abstractΤο ασβέστιο συμμετέχει σε πολλές ενδοκυτταρικές και εξί^ίκυτταρικές βιοχημικές πορείες και δομές. Λόγω της «φασματοσκρπικής σιωπής» του ασβεστίου είναι δύσκολο να ληφθούν πληροφορίες για τις περιοχές δέσμευσής του στις πρωτεΐνες χρησιμοποιώντας κάποια άλλη τεχνική εκτός της κρυσταλλογραφίας. Τα τρισθενή λανθανίδια, ίη(ΙΙΙ), αλληλεπιδρούν με τα βιολογικά υλικά με συγκεκριμένους τρόπους οι οποίοι σε συνδυασμό με τις μοναδικές τους μαγνητικές και φασματοσκοπικές ιδιότητες τα καθιστούν πολύ καλούς «διερευνητές» για τη συλλογή πληροφοριών που αφορούν τις θέσεις δέσμευσης του 032+ στα βιομόρια. Επειδή, προϋπόθεση για την επιτυχία των βιολογικών μελετών στα βιομόρια που δεσμεύουν 032+ είναι η ισόμορφη αντικατάσταση του 032+ από τα 1 η3+, είναι σημαντικό να εξεταστούν ενδεχόμενες δομικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την αντικατάσταση του μεταλλοϊόντος. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται μια βιοανόργανη προσέγγιση του προβλήματος της εγκυρότητας της ισόμορφης αντικατάστασης του 03(11) από τα Ιη(ΙΙΙ) στα βιολογικά συστήματα. Αυτή περιλαμβάνει τη συγκριτική μελέτη της χημείας ένταξης του 03(11) και των Ιη(ΙΙΙ) με μικρούς υποκαταστάτες που περιέχουν ομάδες-δότες βιολογικής σημασίας. Ως υποκαταστάτες επιλέξαμε το μηλοναμικό οξύ, Η2ηΐ3ΐοη3Γη, και το σουκιναμικό οξύ, Η2δυοαη3ΐτι. Οι μονοανιονικοί υποκαταστάτες Ηηΐ3ΐοη3Γη' και ΗδυοοΐηβιτΓ μοντελοποιούν τα κατάλοιπα Αδρ και ΟΙυ των πρωτεϊνών του 032+ και συνήθως αποτελούν θέσεις δέσμευσης του μεταλλοϊόντος. Απομονώθηκαν τα σύμπλοκα [θ3(ΗΓη3ΐοΐΊ3Γη)2]η, [Νο1(ΗΓΠ3ΐοη3ΐτι)2(Η2θ )2]η(Νθ3)η, [Νί1(Ηηΐ3ΐοη3 Γη)2(Η2θ )2](0 Ι Ή 20 )η, [θ3(Ηδυοοίη3Γη)(Νθ3)(Η20 )]η και [θ3(Ηδυοο«η3 ΐπ)2]η. Οι δομές των συμπλοκών προσδιορίστηκαν με κρυσταλλογραφία ακτίνων-Χ. Το μηλοναμάτο(-Ι) σύμπλοκο του 03(11) είναι εξαενταγμένο, ενώ τα μέταλλα στα 1 ϋ (μιας διάστασης) μηλοανμάτο(-Ι) σύμπλοκα του ΝοΙ(ΙΙΙ) είναι δεκαενταμένα. Η διαφορά στον αριθμό ένταξης οφείλεται μερικώς στο διαφορετικό τρόπο ένταξης της καρβοξυλομάδας. Η ομάδα αυτή υιοθετεί τον βγη,Θηϋ-η1:η1:μ2 τρόπο ένταξης στο [θ3(ΗΓΠ3ΐοη3ητι)2]η, ενώ αντιθέτως στα σύμπλοκα του ΝοΙ(ΙΙΙ) η καρβοξυλάτο ομάδα έχει τον ασυνήθιστο η1:η1:μ2 τρόπο ένταξης. Το σύμπλοκο [θ3(Ηδυοοϊη3ηπ)(Νθ3)(Η2θ)]η αποτελεί πολυμερές ένταξης 1ϋ. Το ιόν 0 3 Η είναι οκταενταγμένο. Το ιόν Ηδυοαηβηι' σχηματίζει έναν 7μελή χηλικό δακτύλιο με δότες το αμιδικό οξυγόνο και ένα από τα καρβοξυλάτο οξυγόνα, έναν δεύτερο 4μελή χηλικό δακτύλιο με τη συμμετοχή και των δύο καρβοξυλάτο οξυγόνων, ενώ εντάσσεται σε ένα τρίτο ιόν 0311 μέσω ενός καρβοξυλάτο οξυγόνου. Το σύμπλοκο [θ3(Ηδυοαη3ΐτι)2]η αποτελεί πολυμερές ένταξης 20 (δύο διαστάσεων). Το ιόν 0311 είναι εξαενταγμένο. Το ανιόν του υποκαταστάτη συμπεριφέρεται ως η1:η1:η1:μ3 υποκαταστάτης με τη συμμετοχή και των τριών ατόμων Ο στην ένταξη. Τα σύμπλοκα χαρακτηρίσθηκαν με φασματοσκοπικές μεθόδους ΙΚ, ί3Γ-ΙΚ, ΡβΓηβη και 1Η ΝΜΚ, καθώς και με θερμικές τεχνικές (ΤΟ, ΏΤΟ, ϋΤΑ ή ϋδΟ). Όλα τα δεδομένα συζητήθηκαν με βάση τη φύση του δεσμού και τις γνωστές δομές. Η λεπτομερής σύγκριση μεταξύ των [θ3(ΗΓη3ΐοη3Γη)2]η και [Νο1(ΗΓΤΐ3ΐοη3ηι)2(Η2θ )2]η(Νθ3)η/[Νά(Ηηΐ3ΐοη3ΐη)2(Η2θ )2](ΟΙΉ2θ)η, και μεταξύ των [θ3(Η5υοοϊη3ηίΐ)(Νθ3)(Η2θ )]η/[θ3(Ηδυοοΐη3Γη)2]η και του γνωστού σουκιναμάτο(-Ι) συμπλόκου του Εγ(ΙΙΙ) τα οποία αντίστοιχα παρασκευάστηκαν κάτω από παρόμοιες συνθήκες, αντίστοιχα αποκαλύπτει διαφορές στους τρόπους ένταξης των οργανικών υποκαταστατών και στους αριθμούς ένταξης. Αυτές οι διαφοροποιήσεις -εάν ισχύουν και στα βιολογικά συστήματα- θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν χρησιμοποιούνται ιόντα 1_ηΙΠ για τη διερεύνηση της δομής των θέσεων δέσμευσης 0 3 11 στα βιομόρια. Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι η δυνατότητα συμπλοκοποίησης και η διαμορφωτική ευκαμψία μικρών υποκαταστατών, όπως οι ΗΓΠ3ΐοη3ΓΠ' και ΗδυοοΐηβιτΓ, είναι ενδεχομένως μεγαλύτερες από εκείνες μιας περιοχής δέσμευσης μεταλλοϊόντος σε μια πρωτεΐνηel
heal.advisorNameΧατζηλιάδης, Νικόλαος
heal.committeeMemberNameΧατζηλιάδης, Νικόλαος
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Θετικών Επιστημών. Τμήμα Χημείας.el
heal.academicPublisherIDuoi-
heal.numberOfPages155-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Εργασίες

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Μ.Ε. Δημητρίου Σταύρος (2002).pdf3.87 MBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons