Please use this identifier to cite or link to this item:
https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31269Full metadata record
| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.author | Ναστούλης, Νικόλαος | el |
| dc.date.accessioned | 2021-07-20T09:49:57Z | - |
| dc.date.available | 2021-07-20T09:49:57Z | - |
| dc.identifier.uri | https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/31269 | - |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.11094 | - |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 United States | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/us/ | * |
| dc.subject | Αγροδιατροφικός τομέας | el |
| dc.subject | Απόδοση | el |
| dc.subject | Αποτελεσματικότητα | el |
| dc.subject | Βιωσιμότητα | el |
| dc.subject | Agri-food sector | en |
| dc.subject | Efficiency | en |
| dc.subject | Effectiveness | en |
| dc.subject | Sustainability | en |
| dc.title | Βιώσιμη διαχείριση εφοδιαστικών αλυσίδων αγροδιατροφικών προϊόντων. | el |
| dc.title | Sustainable agri-food supply chain management. | en |
| heal.type | masterThesis | - |
| heal.type.en | Master thesis | en |
| heal.type.el | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| heal.generalDescription | Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής - MAF - A/A 0243 | el |
| heal.classification | Διαχείριση διακίνησης εμπορευμάτων | - |
| heal.dateAvailable | 2021-07-20T09:50:57Z | - |
| heal.language | el | - |
| heal.access | free | - |
| heal.recordProvider | Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών. Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής. | el |
| heal.publicationDate | 2021-07 | - |
| heal.bibliographicCitation | Ναστούλης, Ν., 2021. Βιώσιμη διαχείριση εφοδιαστικών αλυσίδων αγροδιατροφικών προϊόντων. Διοικητικών Επιστημών. Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής. | el |
| heal.abstract | Οι σύγχρονες τάσεις της εποχής μας, όπως η παγκοσμιοποίηση, η μεταβολή στα δημογραφικά χαρακτηριστικά, οι εισοδηματικές μεταβολές και η αστικοποίηση αυξάνουν τις ανάγκες μας για τροφή, έτσι αυξάνονται οι απαιτήσεις για να οργανωθούν τα δίκτυα αλυσίδας εφοδιασμού αγροδιατροφικών προϊόντων. Σε αυτές τις συνθήκες της αυξανόμενης ζήτησης τροφίμων, η οποία το 2050 θα αυξηθεί από 70% έως και 100% σε σχέση με σήμερα, είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε την επισιτιστική ασφάλεια (Τσολάκης, 2015). Οι σύγχρονες εφοδιαστικές αλυσίδες αγροδιατροφικών προϊόντων αντιμετωπίζουν σήμερα την πρόκληση της βιωσιμότητας. Στοχεύουν έτσι στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται. Χρησιμοποιούν στρατηγικές για την βελτίωση της απόδοσης τους, όπως τεχνικές για την ορθολογική χρήση και διαχείριση της γης, μείωση της αποψίλωσης, μείωση της ρύπανσης, μείωση της κατανάλωσης των ενεργειακών πόρων και προσπάθεια για βέλτιστη διαχείριση της κατανάλωσης νερού. Όλα τα παραπάνω προσπαθούν να βελτιώσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τα στάδια και τις διαδικασίες σε όλο το κύκλο ζωής του προϊόντος. Η οργάνωση της εφοδιαστικής αλυσίδας αγροδιατροφικών προϊόντων περιλαμβάνει μία σύνθετη και ενοποιημένη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε στρατηγικό, τακτικό και λειτουργικό επίπεδο. Παρατηρούμε ότι οι στρατηγικές επενδύσεις στον αγροδιατροφικό τομέα δεν εστιάζονται μόνο στις φιλικές προς το περιβάλλον πολιτικές, αλλά και στην διασφάλιση της ποιότητας αλλά και της ασφάλειας των τροφίμων (πρώτες ύλες, υλικά συσκευασίας, βοηθητικά υλικά έως και τα τελικά προϊόντα), σε συνδυασμό με τη χρήση νέων τεχνολογιών που στοχεύουν στη διαθεσιμότητα τελικών προϊόντων μέσω δραστηριοτήτων και διαδικασιών με μειωμένο περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Η απόδοση της βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας θα μετρηθεί από την ικανότητα της εταιρείας να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καταναλωτών μετριάζοντας τον κίνδυνο (Hartmann et. al., 2010). Επιπλέον, η λήψη αποφάσεων σε τακτικό επίπεδο είναι σημαντική ώστε να μπορούμε να προγραμματίσουμε όλες τις απαραίτητες λειτουργίες σε τακτά χρονικά διαστήματα, π.χ. ανά εξάμηνο ή ανά έτος, όπως η συγκομιδή, η ζήτηση, η τροφοδοσία και οι μεταφορές από την εφοδιαστική αλυσίδα στον καταναλωτή. Στο πρώτο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στην εξέλιξη των εφοδιαστικών αλυσίδων και σε θέματα διαχείρισης τους, μέσω ανασκόπησης της σχετικής βιβλιογραφίας. Αναλύουμε την σημαντικότητα της δημιουργίας αξίας και του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος και πως vi αυτό δημιουργεί το πλεόνασμα εφοδιαστικής αλυσίδας, ενώ εστιάζουμε στην εφοδιαστική αλυσίδα στον αγροδιατροφικό τομέα. Στο δεύτερο κεφάλαιο θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη συμβολή της στην διαχείριση εφοδιαστικών αλυσίδων του αγροδιατροφικού τομέα, και πως τα φαινόμενα της παγκοσμιοποίησης, της αστικοποίησης, της πληθυσμιακής αύξησης στο πλανήτη, οι αλλαγές στα δημογραφικά χαρακτηριστικά και στις χωρικές τοποθεσίες του παγκοσμίου πληθυσμού θα αναδείξουν νέες προκλήσεις για τις εφοδιαστικές αλυσίδες. Οι υπεύθυνοι για τη διαχείριση εφοδιαστικών αλυσίδων απαιτείται να αναλάβουν δράση και στα τρία επίπεδα λήψης αποφάσεων, στρατηγικό-τακτικό-λειτουργικό, ώστε να εξασφαλίσουν τη βέλτιστη λειτουργία τους με κριτήρια κοινωνικά και περιβαλλοντικά, ενώ ταυτόχρονα απαιτείται προσπάθεια για να μετριαστούν οι κίνδυνοι για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Στο τρίτο κεφάλαιο μελετούμε την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας σε οικονομικό επίπεδο εστιάζοντας καθαρά σε χρηματοοικονομικούς δείκτες. Στο τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο επιχειρούμε να μετρήσουμε την απόδοση αγροδιατροφικών εφοδιαστικών αλυσίδων με στόχο την ποσοτικοποίηση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας τους, εστιάζοντας σε μη χρηματοοικονομικούς δείκτες. | el |
| heal.abstract | The current trends such as globalization, change in demographic characteristics, income changes and urbanization are increasing our needs for food, thus increasing the demands to organize the agri-food supply chain networks. In these conditions of increasing food demand, which in 2050 will increase from 70% to 100% compared to today, it is important to ensure food security (Tsolakis, 2015). Modern agri-food supply chains (AFSCM) today face the challenge of sustainability. They thus aim to exploit natural resources at a slower rate than the rate at which they are renewed. They use strategies to improve their efficiency, such as techniques for the rational use and management of land, reduction of deforestation, reduction of pollution, reduction of energy consumption and effort to manage water consumption. All the above try to improve the environmental impact, stages, and processes throughout the products’ life cycle. The organization of the agri-food supply chain includes a complex and integrated decision-making process both at a strategic level and on a regular basis. We note that strategic investments in the agri-food sector focus not only on environmentally friendly policies, but also on quality assurance and food safety (raw materials, packaging materials, auxiliary materials and even end products), combined with new technologies, which aim at the availability of final products through activities and processes with reduced environmental impact. Thus, the performance of sustainable economic activity will be measured by the company's ability to meet consumer needs by mitigating risk (Hartmann et. Al., 2010). Finally, it is important to make decisions at the tactical level so that we can schedule all the necessary operations at regular intervals, e.g. per semester or per year, such as harvest, demand, supply and transport from the supply chain to the consumer. In the first chapter we will refer to the evolution of the supply chain and its management through historical data and we will refer to the involved parties that constitute it. We analyze the importance of value creation and competitive advantage in the supply chain and how this creates the supply chain surplus and finally we focus on the supply chain in the agri-food sector. In the second chapter we will try to describe what is sustainable development and what is its contribution to the management of a supply chain in the agri-food sector and how the phenomena of globalization, urbanization, global population growth, changes in viii demographic characteristics and spatial locations of the world population will highlight new challenges for supply chains. The supply chain needs to take action at all three levels of strategic – tactical - operational decision making with a view to being socially and environmentally responsible for all stakeholders, while at the same time making an effort to mitigate risk. The third chapter describes the measurement of the supply chain performance at an economic level with a clear focus on financial ratios. In the fourth and final chapter, we will try to measure the performance of the supply chain as a whole, by focusing more on non-financial indicators, using indicators in conjunction with documented decision-making to quantify the efficiency and effectiveness of all events that have occurred through the operations of a supply chain. | en |
| heal.advisorName | Γκανάς, Ιωάννης | el |
| heal.committeeMemberName | Γαλανού, Αικατερίνη | el |
| heal.committeeMemberName | Κόλιας, Γεώργιος | el |
| heal.academicPublisher | Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής | el |
| heal.academicPublisherID | uoi | - |
| heal.numberOfPages | 108 σ. | - |
| heal.fullTextAvailability | true | - |
| Appears in Collections: | Διατριβές Μεταπτυχιακής Έρευνας (Masters) - ΛΧ | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Μ. Ε. ΝΑΣΤΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 2021.pdf | 128.94 MB | Adobe PDF | View/Open |
This item is licensed under a Creative Commons License
