Please use this identifier to cite or link to this item: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27928
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorΣαράντου, Αντωνία-Γεωργίαel
dc.date.accessioned2017-04-12T09:33:53Z-
dc.date.available2017-04-12T09:33:53Z-
dc.identifier.urihttps://olympias.lib.uoi.gr/jspui/handle/123456789/27928-
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26268/heal.uoi.1987-
dc.rightsDefault License-
dc.subjectΕτεροκυκλικές ενώσειςel
dc.subjectΦαρμακευτική χημείαel
dc.titleΣύνθεση νέων παραγώγων Ν,Νˈ-διάρυλο ουριών και 3-(1H-πυρρολ-1-υλο)κινολινο-2,4(1H,3H)-διονών από κατάλληλα παράγωγα 1H-ιμιδαζολίων και 1Η-πυρρολίωνel
heal.typemasterThesis-
heal.type.enMaster thesisen
heal.type.elΜεταπτυχιακή εργασίαel
heal.classificationΕτεροκυκλικές ενώσειςel
heal.dateAvailable2017-04-12T09:34:53Z-
heal.languageel-
heal.accessfree-
heal.recordProviderΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Θετικών Επιστημών. Τμήμα Χημείαςel
heal.publicationDate2016-
heal.bibliographicCitationΒιβλιογράφία : σ. 228-231el
heal.abstractΣτην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή αρχικά διερευνήθηκε η σύνθεση της Ν-(4-μεθοξυ-φαινυλο)-Νˊ-[3-(1Η-πυρρολ-2-υλοκαρβονυλο)φαινυλο]ουρίας 151, του 2-μεθυλο-Ν-[2-(1Η-πυρρολ-2-υλοκαρβονυλο)φαινυλο]υδραζίνη καρβοξαμιδίου 152 και του Ν-[2-(1Η-πυρρολ-2-υλοκαρβονυλο)φαινυλο]πυρρολιδίνη-1-καρβοξαμιδίου 153. Η ένωση κλειδί για την σύνθεση των ενώσεων αυτών είναι η (2-αμινοφαινυλο)(1Η-πυρρολ-2-υλο)μεθανόνη 149, η οποία με την προσθήκη 1/3 ισοδύναμου τριφωσγενίου και 2 ισοδύναμων τριαιθυλαμίνης ως βοηθητική βάση σε άνυδρο τετραϋδροφουράνιο, ακολουθούμενη από την προσθήκη 2 ισοδύναμων της κατάλληλης πυρηνόφιλης αμίνης έδωσε τις N,Nˊ-διάρυλο υποκατεστημένες ουρίες 151, 152 και 153 σε απόδοση 50%, 82% και 89%, αντίστοιχα. Αυτές οι συνθήκες αντίδρασης χρησιμοποιήθηκαν παλαιότερα σε αυτό το εργαστήριο για την σύνθεση αναλόγων N,Nˊ-διάρυλο υποκατεστημένων ουριών. Λόγω της μέτριας απόδοσης της ένωσης 151 έλαβε χώρα και μια εναλλακτική πορεία η οποία περιείχε τη σύνθεση του καρβαμιδικού εστέρα 150 και στη συνέχεια αντίδραση με p-μεθοξυανιλίνη. Αυτή η εναλλακτική πορεία φαίνεται να είναι περισσότερο αποτελεσματική, δεδομένου ότι η ένωση 151 ελήφθη σε 64% απόδοση. Στη συνέχεια συντέθηκαν οι ενώσεις 5-[2-({[(4-μεθοξυφαινυλο)αμινο]καρβονυλο}αμι-νο)βενζόϋλο]-1Η-πυρρολ-2-καρβοξυλικός μεθυλεστέρας 164 και 5-[2-({[(4-μεθοξυφαινυ-λο)αμινο]καρβονυλο}αμινο)βενζόϋλο]-1Η-πυρρολ-2-καρβοξυλικό οξύ 155. Πρώτα συντέθηκε o εστέρας 164 και έπειτα ακολούθησε η υδρόλυση προς το καρβοξυλικό οξύ 155. Η πορεία ξεκίνησε με την χωροεκλεκτική τριχλωροακετυλίωση του 1Η-πυρρολίου στη θέση 2 ακολουθούμενη από εστεροποίηση προς το 1Η-πυρρολο-2-καρβοξυλικό μεθυλεστέρα 158, σε απόδοση 86%. Ο εστέρας 158 υποβλήθηκε σε Friedel-Crafts ακυλίωση με χλωρίδιο του 2-νιτροβενζοϊκού οξέος με χρήση ZnCl2 ως οξύ κατά Lewis, σε διαλύτη 1,2-διχλωροαιθάνιο. Προέκυψαν 2 συντακτικά ισομερή, οι νίτρο κετόνες 159 και 160, οι οποίες διαχωρίστηκαν με χρωματογραφία στήλης μεσαίας πίεσης σε αποδόσεις 17% και 41%, αντίστοιχα. Ακολούθησε αναγωγή της νίτρο κετόνης 159 προς την άμινο κετόνη 161 σε 87% απόδοση, με καταλυτική υδρογόνωση καθώς ο επταένυδρος θειικός σίδηρος απέτυχε να ανάγει την νίτρο ομάδα σε άμινο ομάδα. Στο σημείο αυτό έγιναν τρεις προσπάθειες για τη σύνθεση της N,Nˊ-διάρυλο υποκατεστημένης ουρίας 164. Η πρώτη πορεία περιελάμβανε την πλεόν καθιερωμένη μέθοδο, της χρήσης τριφωσγενίου, τριαιθυλαμίνης ως βοηθητικής βάσης και ακολούθως p-μεθοξυανιλίνης. Με αυτή την μέθοδο η ένωση 164 απομονώθηκε σε απόδοση 43%. Η χαμηλή απόδοση αυτής της ένωσης ήταν η αιτία που διερευνήθηκε μια δεύτερη πορεία, δηλαδή η μετατροπή της άμινο κετόνης 161 στο 5-{2-[(φαινοξυκαρβονυλο)αμινο]βενζοϋλο}-1H-πυρρολιο-2-καρβοξυλικό μεθυλεστέρα, κατ’ αναλογία με τον καρβαμιδικό εστέρα 150, ακολουθούμενη από την αντίδραση με p-μεθοξυανιλίνη. Η τελευταία αντίδραση απέτυχε δίνοντας την αρχική άμινο κετόνη 161. Η τρίτη προσπάθεια αφορούσε στο πρώτο βήμα τη μετατροπή της άμινο κετόνης 161 στην ισοκυανική ένωση 163 και στο δεύτερο βήμα προσθήκη p-μεθοξυανιλίνης για να οδηγήσει στην ένωση 164. Η αντίδραση αυτή αποδείχθηκε ανεπαρκής εφόσον η ένωση 163 απομονώθηκε σε απόδοση μόλις 17%, έπειτα από χρωματογραφία στήλης. Τελικά η ουρία του καρβοξυλικού οξέος 155 προέκυψε μετά από υδρόλυση του εστέρα της ουρίας 164 παρουσία ανθρακικού καλίου σε 15% υδατικό διάλυμα υδροχλωρικού οξέος και αιθανόλη, σε απόδοση 24%. Δυστυχώς η αντίδραση αυτή δεν παρουσίασε μετρήσιμη επαναληψιμότητα. Προς το τέλος της πειραματικής διαδικασίας της διατριβής αυτής επιλέχθηκε μια διαφορετική αρχική ένωση για τη σύνθεση Ν,Νˊ-διάρυλο υποκατεστημένων ουριών, δηλαδή, η 2-βρωμο-1-(2-αμινοφαινυλο)αιθανόνη 200. Κάνοντας χρήση των παραγώγων του 1H-πυρρολίου 157, 158, 190, 201-203, 220 και το 1H-ιμιδαζόλιο 221 η πυρηνόφιλη υποκατάσταση στο άλκυλο βρωμίδιο 200 είχε ως αποτέλεσμα την σύνθεση των αντίστοιχων άμινο κετονών 192, 196, 204-208 και 209. Εφαρμόζοντας τις καθιερομένες συνθήκες αντίδρασης στην άμινο κετόνη 192 δηλαδή χρήση 1/3 ισοδύναμου τριφωσγενίου, 2 ισοδύναμων τριαιθυλαμίνης ως βοηθητική βάση και 2 ισοδύναμων p-μεθοξυανιλίνης ή πυρρολιδίνης, οδήγησε σε καρβονυλίωση της άμινο ομάδας σε ισοκυανική ομάδα και ενδομοριακή προσθήκη της ομάδας της ενόλης σε αυτή, με αποτέλεσμα την απομόνωση ρακεμικού μίγματος της κινολινο-2,4(1H,3H)-διόνης 194. Η αντίδραση λειτούργησε πολύ καλά κατά την αντίδραση των άμινο κετονών 192, 196, 204-209 με 1 ισοδύναμο τριφωσγενίου, 2 ισοδύναμων τριαιθυλαμίνης ως βοηθητική βάση για να δώσει ρακεμικά μίγματα των κινολινο-2,4(1H,3H)-διονών 194, 199, 212-217 και 219. Αυτή η κατά τύχη αντίδραση αποτελεί μία νέα σύνθεσης 3-υποκατεστημένων κινολινο-2,4(1H,3H)-διονών. Σε μια ακόμη προσπάθεια σύνθεσης νέων N,Nˊ-διάρυλο υποκατεστημένων ουριών επιλέχθηκε μια διαφορετική πρόδρομη ένωση κλειδί, η 1-(3-αμινοφαινυλο)-2-(1Η-ιμιδαζολ-1-υλο)αιθανόνη 224. Το σημαντικό χαρακτηριστικό σε αυτή την ένωση είναι ότι οι δύο υποκατάστατες του φαινυλικού δακτυλίου είναι σε θέση μέτα το ένα προς το άλλο, ούτως ώστε να μην υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ τους μετά το στάδιο της καρβονυλίωσης. Ως εκ τούτου, η αντίδραση της άμινο κετόνης 224 με 1/3 ισοδύναμο τριφωσγενίου και 2 ισοδύναμα τριαιθυλαμίνης ως βοηθητική βάση, ακολουθούμενη από την προσθήκη 2 ισοδύναμων ανιλίνης 229, παράγωγα ανιλίνης 225-228, 230, 232, βενζυλαμίνη 231, πυρρολιδίνη 83 ή πιπεριδίνη 71c, έδωσε τις νέες Ν,Νˊ-διαρυλο υποκατεστημένες ουρίες 237, 233-236, 238, 242 και 239-241, αντίστοιχα.el
heal.abstractIn the present thesis the first compounds to be synthesised were Ν-(4-methoxyphenyl)-Νˊ-[3-(1Η-pyrrol-2-ylcarbony)phenyl]urea 151, 2-methyl-Ν-[2-(1Η-pyrrol-2-ylcarbonyl)phenyl]-hydrazine carboxamide 152 and Ν-[2-(1Η-pyrrol-2-ylcarbonyl)phenyl]pyrrolidine-1-carbo-xamide 153. The key compound for the synthesis of these N,Nˊ-diaryl substituted ureas is (2-aminophenyl)(1Η-pyrrol-2-yl)methanone 149 which was treated with 1/3 equivalent of triphosgene and 2 equivalents of triethylamine as an auxiliary base in dry tetrahydrofuran, followed by the addition of two equivalents of an appropriate nucleophilic amine. Compounds 151, 152 and 153 were obtained in 50%, 82% and 89% yield, respectively. These reaction conditions were used previously in this laboratory for the synthesis of several analogous N,Nˊ-diaryl substituted ureas. Due to the moderate yield of compound 151 an alternative route was sought which involves the synthesis of carbamate 150 and then reaction with p-anisidine. This alternative route appeared to be more effective since compound 151 was obtained in 64%. The following compounds were also synthesised, methyl 5-[2-({[(4-methoxyphenyl)amino]-carbonyl}amino)benzoyl]-1Η-pyrrole-2-carboxylate 164 and 5-[2-({[(4-methoxyphenyl)-amino]carbonyl}amino)benzoyl]-1Η-pyrrole-2-carboxylic acid 155. First the ester 164 was synthesized followed by hydrolysis to carboxylic acid 155. The synthetic route to 164 involves the regioselective trichloroacetylation of 1H-pyrrole at position 2 followed by esterification to methyl 1H-pyrrole-2-carboxylate 158, in 86% yield. This ester underwent Friedel-Crafts acylation with 2-nitrobenzoyl chloride in the presence of ZnCl2 as Lewis acid catalyst and 1,2-dichloroethane as solvent to afford nitro ketone structural isomers 159 και 160, that were separated by column chromatography in 17% and 41% yield, respectively. Nitro ketone 159 was reduced to amino ketone 161 in 87% yield by catalytic hydrogenation, since reduction with ferrous sulfate heptahydrate and 25% aqueous ammonia was ineffective. At this point three different routes were attempted for the synthesis of N,Nˊ-diaryl substituted urea 164. In the first route, amino ketone 161 was exposed to the established method of using triphosgene and the auxiliary base triethylamine followed by an appropriate nucleophilic amine which in this case is p-methoxyaniline. By this method compound 164 was obtained in 43% yield. The low yield of this compound was the reason for investigating a second route, that is the conversion of amino ketone 161 into methyl 5-{2-[(phenoxycarbonyl)-amino]benzoyl}-1H-pyrrole-2-carboxylate, by analogy to carbamate 150, followed by reaction with p-methoxyaniline. The latter reaction failed and gave instead starting amino ketone 161. In the third route, there was an attempt to convert amino ketone 161 into isocyanate 163 in a first step and then add p-methoxyaniline in a second step that would lead to compound 164 was insufficient since isocyanate 163 was obtained, after column chromatography, in only 17% yield. Furthermore, target carboxylic acid 155 was obtained in only 24% yield by hydrolysing methyl ester 164 in an aqueous solution of potassium carbonate and ethanol followed by careful neutralisation with 15% hydrochloric acid. Unfortunately this reaction could not be repeated in a measurable yield. Towards the end of the laboratory work for this thesis, a different starting material was prepared for the synthesis of N,Nˊ-diaryl substituted ureas, namely, 2-bromo-1-(2-aminophenyl)ethanone 200. Using 1H-pyrrole derivatives 157, 158, 190, 201-203, 220 and 1H-imidazole 221 nucleophilic substitution on alkyl bromide 200 resulted in the synthesis of the respective amino ketones 192, 196, 204-208 and 209. Using the established standard conditions on amino ketone 192, that is 1/3 equivalent of triphosgene and 2 equivalents of triethylamine as an auxiliary base, followed by the addition of two equivalents of p-methoxyaniline or pyrrolidine, resulted in carbonylation of the amino group to an isocyanate group and intramolecular addition by the enol group (page 82, Scheme 56a) leading to the isolation of a racemic mixture of quinolone-2,4(1H,3H)-dione 194. The reaction worked perfectly well by treating amino ketones 192, 196, 204-209 with 1 equivalent of triphosgene and 2 equivalents of triethylamine as an auxiliary base to give racemic mixtures of quinolone-2,4(1H,3H)-diones 194, 199, 212-217 and 219. This by chance reaction constitutes a novel synthesis of 3-substituted quinolone-2,4(1H,3H)-diones. In yet another effort to synthesise novel N,Nˊ-diaryl substituted ureas, a key precursor was chosen, namely, 1-(3-aminophenyl)-2-(1Η-imidazol-1-yl)ethanone 224. The important feature in this compound is that the two substitutents of the phenyl ring are at meta position to each other so that there can be no interaction beween them after the carbonylation step. Therefore, reaction of amino ketone 224 with 1/3 equivalent of triphosgene and 2 equivalents of triethylamine as an auxiliary base, followed by the addition of two equivalents of aniline 229, aniline derivatives 225-228, 230, 232, benzylamine 231 pyrrolidine 83 or piperidine 71c, afforded novel N,Nˊ-diaryl substituted ureas 237, 233-236, 238, 242 and 239-241, respectively.en
heal.advisorNameΒαρβούνης, Γεώργιοςel
heal.committeeMemberNameΒαρβούνης, Γεώργιοςel
heal.committeeMemberNameΣίσκος, Μιχαήλel
heal.committeeMemberNameΣκομπρίδης, Κωνσταντίνοςel
heal.academicPublisherΠανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σχολή Θετικών Επιστημών. Τμήμα Χημείαςel
heal.academicPublisherIDuoi-
heal.numberOfPages231 σ.-
heal.fullTextAvailabilitytrue-
Appears in Collections:Διατριβές Μεταπτυχιακής Έρευνας (Masters) - ΧΗΜ

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Μ.Ε. ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ-ΓΕΩΡΓΙΑ 2016.pdf8.23 MBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons